Gisteren was een van de slechts bezochte posts van dit jaar. Dat is heel jammer……voor degene die hem niet gelezen hebben en met name voor iedereen die niet de tijd of zin heeft kunnen vinden om het geweldige 9 minuten durende filmpje te bekijken. Ik zou liegen als ik schreef dat het me niet uitmaakt hoeveel bezoekers ik op mijn blog heb. Vind het natuurlijk hartstikke leuk om te zien dat een post veel gelezen en met name veel gedeeld wordt. Wist je trouwens dat ik nog precies 1 week en 1 jaar dagelijks blog? Volgend jaar zit ik op de 1.111 verhalen en dan is het tijd voor iets nieuws. Wat precies? Genoeg ideeën maar nog geen idee. Maar ik heb nog even om van alles uit te proberen. Voor nu. Geniet er van. Zo lang het kan. Vraag niet hoe het kan maar profiteer er van.
Afgelopen maandag had ik een college van een master kunst educatie alumnus, Susanne Thissen. Zij vertelde over haar scriptie: “Kunsteducatieve aanpak van blokkades in maakprocessen bij studenten aan kunstopleidingen in niet-talige disciplines.” En hoe ze van een fascinatie voor blokkades een afstudeerproject maakte en tegen welke blokkades ze zelf opliep. Heel inspirerend, leerzaam en herkenbaar. Het schrijven op dit blog is een kleine dagelijkse overwinning want hoe kun je de dag beter beginnen dan een overwinning op jezelf. Het schrijven in de vroege ochtend (het is nu 05.35) voelt als een mentale control alt delete oefening voor mijn hersenen dat resulteert in een gevoel van trots. Iets ‘maken’ in de ochtend is voor mij het ontwaken van de Kunstenaar in mij. Het schrijven heeft echter een zeer positief bij effect. Niet alleen qua gevoel. Er zullen waarschijnlijk allerlei stoffen vrijkomen in mijn hersenenen op het moment dat ik op ‘Publish” druk. Maar wat Susanne ons vertelde was dat door dingen op te schrijven deze dingen opgeslagen worden in je langetermijn geheugen. Dat is waarschijnlijk ook de wetenschappelijk achterliggende gedachte waarom je een geschreven samenvatting van je leerstof beter onthoudt dan wanneer je dat niet doet. En nu denk ik dat ik door het schrijven van ruim 250.000 woorden over empathie, creativiteit, prototyping, play, branding en andere zaken waar ik nieuwsgierig naar ben steeds beter in staat ben om in een Flow te raken. Zo was ik gisteren met een van mijn favoriete HKU collega’s Arjan Moerbeek aan het werk. Met zijn tweeën moesten we een module voor het nieuwe eerstejaar van Kunst en Economie zien te verbeteren. We hadden daar een half uur voor en voordat ik aan de slag ging, dacht ik ‘dat is belachelijk, ik weet niet eens precies waar die module over gaat!’ Ik voelde een enorme weerstand maar Arjan is zo ongelooflijk relaxt dat het als zeer ongepast voelde om te beginnen met een klaagmuursessie dat het toch belachelijk en onmogelijk is om goede feedback te geven in zo’n korte tijd. Er ontstond een gevoel van Klaag naar Graag en door de duidelijke rollenverdeling, Arjan schreef, ik praatte en de goede feedback die Arjan gaf en met name de korte luisterende stiltes voelde alsof ik me als Neo in mijn eigen blogmatrix. Aan het rennen op zoek naar waardevolle informatie. Ik had een ongelooflijk uitdagende taak, genoeg ervaring en vaardigheden om binnen een paar seconden zonder gevoel van tijd of plaats in mijn informatie te duiken en het zonder filter direct te delen met Arjan die als een bezetene alles opschreef. Ultiem team teamwork. Of was het lekker samen spelen. Het voelde in ieder geval als waardevol EN leuk. Ik werd er heel gelukkig van. Het klopte. In een gezamenlijke context van groei. Ulteamwork dus.
Samen deden we iets waar we goed in waren, wat we leuk vonden, waar de wereld behoefte aan heeft en waar we ook nog voor betaald worden. We hadden een gezamenlijk doel. En als je een doel heb kan je scoren. Ja heb ja.
Schrijven met pen en papier helpt niet alleen voor het onthouden. Het is bewezen dat schrijven helend werkt voor je pysche, je emotie en je fysieke gesteldheid. Wetenschapper James W. Pennebaker, PH.D. heeft dit onderzocht.
Dank! Vandaar 🙂
Maar eens checken dan die Pennenpakker
Samen sCORen das mooi 😜
Goooooooooooooooooal