Hoe zit het nu echt? Trouwe lezers weten inmiddels dat ik mijn blog de gedisciplineerde, vasthoudende verbeelding van mijn mijn nieuwsgierigheid noem. Nu wil ik me mezelf niet vergelijken met Steven Levitt maar moet wel aan hem denken als je het hebt over vasthoudendheid en nieuwsgierigheid. Ik vraag me ook wel eens af hoe dingen nu echt in elkaar zitten maar Steven Levitt duikt er dan echt helemaal in. Helemaal in. Diep. Ik denk dat Steven weer top of mind is omdat ik hem twee weken geleden zag in Kortrijk, op het World Creativity Forum. Hier had hij een mooi verhaal over hoe er in de VS van de ene op de andere dag opeens miljoenen kinderen verdwenen. Onder andere een broer en zus van hem. Verder zijn de critici niet heel enthousiast over zijn derde boek. Maar Freakonomics is echt briljant. Freakonomics gaat over de verborgen kant van dingen. De moraal gaat over hoe mensen vinden dat de wereld moet werken. De economie laat echter zien hoe de wereld echt werkt. Het boek laat zien hoe conventionele wijsheid er zo vaak naast zit. Hoe ‘deskundigen’, van criminologen tot makelaars tot politicologen, de feiten verdraaien. Waarom weten wat je moet meten en hoe je dat dus moet meten de sleutel is tot inzicht in het moderne leven.
Ik moest aan het verhaal denken waarin Levitt uitlegt dat de terugloop van de criminaliteit de jaren 90 in de VS niet te danken was aan de bloeiende economie, innovatieve politiestrategieen, strengere vuurwapenwetten, de vergrijzing of veranderingen op de drugsmarkten. In die tijd waren er heel wat bobo’s die hun claim op de daling legden met de meest overtuigende onderzoeken en theorieën. Nee de reden voor de daling van de criminaliteit in de jaren 90 was de uitspraak van het Hooggerechtshof in de zaak Roe vs. Wade op 22 januari 1973 waardoor de legalisering van abortus plotseling werd uitgebreid tot het hele land (ipv 5 staten). Veel alleenstaande moeders in de ghetto besloten dat ze hun kind niet wilden. Ze bepaalde daarmee ook dat deze kinderen, als ze wel waren geboren, een ongelukkig en mogelijk crimineel leven tegemoet waren gegaan.
Een vrouw was verantwoordelijk voor de daling van de criminaliteit…..in de ghetto.
Hoe ik op dit verhaal kom?
Omdat ik van de week ‘In the ghetto’ van Elvis weer een draaide. Nadat ik Ella Mae had horen zingen. Ella is nog geen 2 maar een grote Elvis fan. Met name hoe ze het orkest dirigeert bij 4 minuut 23 is indrukwekkend. Ik ben blij dat Ella geboren is. En vind het jammer dat Elvis dood is. Toch? Misschien moet Steven Levitt maar eens onderzoeken of dat wel echt zo is.
Maar tot die tijd. Elvis is dood. Lang leve Ella (zou Ella de vrouwelijke naamversie zijn van Elvis?)
yoh! Wat een stortvloed aan informatie, je lijkt mij wel 😉
En ook al zigzag ik door de rest van je tekst heen en vink m aan als ‘nog een keer lezen’,
mijn aandacht is blijven hangen bij: “Hier had hij een mooi verhaal over hoe er in de VS van de ene op de andere dag opeens miljoenen kinderen verdwenen. Onder andere een broer en zus van hem. ” en )mijn aandacht_ verrekt het op dit vroege tijdstip om dat los te laten. Ik heb nu geen tijd om het op of na te zoeken en hoor graag wat hij daarover zei of een link om dat even na te lezen – nu in de benen wagen op weg naarde vrijdagselijke plichten.
Groet en dank!
Carolien