Maandenlang had ik een prive parkeerplek. Gratis. Elke dag was ik weer verbaasd dat niemand daar parkeerde. OK het was wat onhandig maar dat woog niet op tegen het feit dat ik ALTIJD een plek had waar ik anders zou moeten zoeken. De reden waarom ik die plek had, was omdat het leek alsof er iets mis was met die plek. Maar er is iets mis met mensen. Nou ja mis. Zo werken onze hersenen nu eenmaal. Zeker als we in transit zijn. Daarmee bedoel ik dat we onderweg zijn en van transport veranderen. Ik denk dat de meeste ‘ongelukjes’ gebeuren in transit. Want in je hoofd ben je al op de volgende plek of wil je daar al zijn. Dat is de reden waarom ik altijd mijn sleutels kwijtraak onderweg naar de auto omdat ik in mijn ooghoek gelukkig mijn witte oortjes op tafel zie liggen. Ik leg dan onbewust mijn autosleutels neer om mijn oortjes in mijn linker jaszak te stoppen. Waar ze eigenlijk altijd zouden moeten zitten maar ik ze waarschijnlijk op tafel heb neergelegd omdat ik op weg naar de auto in een ooghoek mijn autosleutels zag liggen.
Herkenbaar?
Enfin terug naar mijn parkeerplek.
Zo zag ie er maandenlang uit. Vrij parkeren:
Vanochtend kwam ik er aan en voor het eerst was ie bezet. Waarom?
Kijk zelf maar.
Als je met rust gelaten wilt worden, doe je net of er iets mis is. Of je houdt je oortjes in.
Geef een reactie