I jumped in my white horse Cadillac
I rode across the border line
I roped 55 girls
I kissed them all the same time
Took 25 or 30, put ‘em all on a freight
There was a million dollar reward for me in each and every state
Sheriff says is your name Stevie “Guitar” Miller in a very deep voice
And I said yes sir brother sheriff, and that’s your wife on the back of my horse
I can’t help it
I’m a gangster
I can’t help it
You know, I’m a gangster
Bovenstaand is de tekst van Gangster of Love. In de versie van Steve Miller. Mijn allereerste lp was Book of Dreams van The Steve Miller Band. Ik was een jaar of twaalf en was in het bezit van drie lp’s. Book of Dreams dus, de dubbel lp van ELO en Night Out van Ellen Foley. Wie? Ellen Foley. De zangeres die samen met Meat Loaf ‘Paradise by the dashboardlight’ zong. Maar als je Ellen was tegengekomen bij de AH was je haar waarschijnlijk straal voorbij gelopen want in de bekende videoclip playbackte de zangeres Karla DeVito het nummer.
Deze drie lp’s waren de start van een grootse platencollectie. Dacht ik toen. Het is bij drie gebleven. Want ik heb ze uitgeleend. Als twaalf jarig ventje leende ik mijn HELE platencollectie (die drie lp’s dus) uit aan mijn vriendje ES te D. Om ze vervolgens nooit meer terug te krijgen. En dat was niet zo gek want ik verhuisde uit Dordrecht en verloor E uit het oog. Zo gaan die dingen.
Tot die ene avond in mei 2012. Ik reed met mijn racefiets naar Videoland en zag in de verte een boomlange vent met een Hawaishirt op een damesfiets fietsen. En het grappige was dat het Hawaishirt over het kinderzitje achterop de fiets gedrapeerd was waardoor de man nog groter leek dan hij in al was. Ik fietste hem voorbij met een glimlach op mijn gezicht en keek hem lachend aan.
Toen ik even later mijn racefiets vast zette aan een lantaarnpaal kwam de kerel op me af lopen, keek me aan en zei:
‘Vond je dat leuk?’
Ik dacht, ik krijg een dreun maar zei toch: ‘Ja dat zag er erg grappig uit.’
Zonder iets te zeggen liep hij Videoland binnen, ik slikte nog een keer om vervolgens ook Videoland binnen te lopen. Ik leverde mijn DVD in en vanuit mijn ooghoek zag ik het Hawaishirt dichterbij komen en dacht die komt niet voor een cocktail op het strand mij een bloemen krans omhangen. Mij op een meter genaderd, keek ik hem schuin omhoog aan waarop hij vroeg: ‘Jij bent toch Cor?’ Ik was totaal verbaasd en knikte als een klein ventje die bevestigt dat het inderdaad zijn bal is die de boze buurman net uit zijn aangeharkte bloementuintje gevist heeft. Ik had geen idee wie ik voor me had, waarop hij zei: ‘Ik ben E, ES’ Met het horen van de achternaam ging het heel in de verte dagen. Heeeeeel in de verte en opeens zag ik het. Het was E! ES mijn vriendje van vroeger die nu geen vriendje meer was maar ruim 2 meter waarop ik hem vroeg ‘Hebben wij ooit samen plaatjes gedraaid?’.
E antwoordde dat hij zelfs nog drie platen van me had. We hadden elkaar ruim 30 jaar niet gezien.
Een week later kreeg ik een Facebook bericht van E en de mededeling dat Steve Miller zou optreden in 013 Tilburg. Zonder aarzeling kocht ik twee kaarten en in oktober 2012 gingen E en Noltee samen naar Steve Miller.
Mijn lp’s heb ik overigens nog niet terug. Maar dat gaat nu binnenkort echt gebeuren.
Echt waar.
Echt.
Dat ik als een echte Gangster of Love illegale opnames maakte tijdens het concert vertel ik een andere keer.
Geef een reactie