Ik kreeg van de week een brief:
Beste Cor,
I want to thank anyone who spends part of their day creating. Anybody who spends part of their day sharing their experience with us. This world would be unlivable without art. – Steven Soderberg
Als College van Bestuur zijn we trots op wat HKU met haar medewerkers en studenten in het afgelopen jaar heeft bereikt. Het was een vol jaar en we hebben het gevoel dat er veel mooie resultaten zijn behaald. We kijken dan ook met vertrouwen vooruit naar 2014, waarin we ons zoals ieder jaar zullen richten op onze kerntaak: het samen realiseren van goed kunstonderwijs.
Voor je inzet in het afgelopen jaar willen we je bedanken met een kerstgratificatie. Deze bedraag € 200 naar rato van je aanstelling, met een minimum van € 50. Heb je een aanstelling van 0,8 fte, dan ontvang je dus € 160 netto, werk je 0,5 fte, dan ontvang je € 100, etc. Werk je 0,25 fte of minder, dan ontvang je € 50, De kerstgratificatie wordt 20 december op je rekening gestort, apart van het salaris……….
Na een snelle rekensom heb ik uitgerekend dat er vandaag € 80 wordt gestort op mijn bankrekening ter gelegenheid van Kerst en Nieuwjaar. Die krijg ik van Jules, Désirée en Dick, het College van Bestuur van HKU.
Dat is natuurlijk hartstikke aardig en leuk. Dank jullie wel. Maar toch ga ik het teruggeven. En niet terug storten, nee. Ik ga die € 80 vandaag persoonlijk ophalen bij de bank en aan de bankmedewerker vragen of ik ze in drie enveloppen kan krijgen met elk € 26,67. Voor de rekenaars:
3 x € 26,67 = € 80,01
Ik kom dus 1 cent tekort. Die investeer ik zelf weer in het College van Bestuur. Toevallig vond ik afgelopen dinsdag 1 cent voor de deur van een vriend van me. Hij zit nog in mijn linkerzak van mijn blauwe jasje. Daar was ie dus voor.
Nu denken jullie misschien. Nou nou nou Cor doe eens niet zo ondankbaar. Nogmaals ik waardeer het gebaar zeer. Alleen de uitvoering sucks BIG TIME. Waarom vind ik dat?
Het geld verdwijnt onzichtbaar op mijn bankrekening. Vroeger toen mijn moeder nog bij Crone Confectie in Dordrecht werkte kreeg ze een envelop met haar naam erop. Handgeschreven door de directeur. PERSOONLIJK overhandigd door de directeur HIMSELF. Het was een van de zeldzame momenten dat mijn moeder hem uit zijn kantoortje zag komen en in de ogen kon kijken. Een blijk van waardering. Als ze thuis kwam liet ze de envelop zien, haalde het geld eruit en zei ze: ‘Kijk eens wat ik van Mijnheer Crone heb gekregen. We gaan uit eten!’
De slogan van HKU is:
nieuwe verbindingen nieuwe toepassingen.
Ik daag hierbij het College van Bestuur uit om iets nieuws te bedenken voor de kerstgratificatie.
Iets waardevols.
Geen geld svp.
Dat krijg ik elke maand al van jullie. En zelfs een dertiende maand. En alle ruimte me te ontplooien en…..
en…..
en……
Bekijk anders deze nog even. Ter inspiratie. Over motivatie.
Zeau zeg, wat mega onnadenkend onpersoonlijk en überdom en zoo niet in contact met de essentie / oorsprong van den kerstpakket gratificatie gedachte: de boeren die hun personeel wat voor het heidense feest van de zonnewende naar de familie ging, een mand meegeven met de producten van de boerderij zelf en later enzovoort en zo voort… Qeulle blamage en quelle goede actie van yoe
hahaha joe are zoo right 🙂