Maandagmorgen, 7.04 Station Dordrecht.
‘Zegt u het maar.’
‘Mag ik van u een koffie?”
‘Een enkeltje of een retourtje?’
‘Uhhhhhh, wat bedoelt u?’
‘Als u nu een retourtje koopt krijgt u van mij deze mooie munt die u kunt inwisselen voor een koffie, thee of chocomel als u vanmiddag weer naar huis gaat. U betaalt daar maar € 2,90 voor in plaats van € 4,20.”
“Oh. Ok. Doe maar.” Ik betaalde, nam mijn koffie in ontvangst EN de retourtje koffie munt.
Op de zaak aangekomen vertelde ik het verhaal. Hoe ik met gefronsde wenkbrauwen en waarschijnlijk open mond had gereageerd op de vraag:
‘Een enkeltje of een retourtje?’
Het stellen van die vraag moet elke keer weer leuk zijn geweest voor de koffiemedewerker op het station op de vroege morgen.
Ik liet op de zaak ook de mooie speciale, door de Nederlandse Munt geslagen, munt zien. Ik vond hem zo mooi dat ik twijfelde of ik hem niet zou houden. Toen ik later aan een collega vroeg of ie een koffie wilde zei hij ‘Ja doe maar een retourtje.’ Hij had mijn verhaal van een collega gehoord.
Wat een goeie actie van de NS en Douwe Egberts.
Dat vonden ze bij NS Stations Retailbedrijf ook. Een retourtje koffie. En die munt. Briljant. Vonden Maarten en ik ook.
De actie ging door. Maar zonder munt. Die kon niet verwerkt worden in HET SYSTEEM. Had geen barcode.
De actie was een flop.
Een enkele reis.
Gek he.
Als ik de volgende keer weer zo’n opdracht krijg, ga ik een ochtend koffie verkopen op het station. Me inleven in de mensen achter en voor de kassa en HET SYSTEEM.
Om vervolgens wel een top oplossing te bedenken.
Een betere koffie oplossing.
One Response to “op zijn retour”