Gisteren liep ik langs de zijkant van ons huis en hoorde ik mijn naam roepen. Ik draaide me om en zag onze buurvrouw staan met een grote glimlach.
‘Er is een heel groot pakket afgeleverd.’
Een groot pakket? Ik verwacht eigenlijk alleen maar een klein pakket van Christophe uit Parijs met een T-shirt uit het Dali museum. Maar waarschijnlijk staat dat kado nog steeds op zijn buro.
Was het dan misschien een hele goede fles wijn van een van mijn lezers? Die optie viel af toen de buurvrouw me de doos aanwierp. Toch het T-shirt uit Parijs. Het was wel een hele grote doos voor een T-shirt. En het was een doos waar Italiaanse wijn in had gezeten. Ik ging toch voor het T-shirt. En misschien zat er nog wel meer in? Spannend, spannend, spannend.
Ik was nieuwsgretig.
Nu had ik de doos natuurlijk dicht kunnen laten. Zoals JJ Abrams (maker van de serie ‘Lost’) deed met de goocheldoos die hij jaren geleden kocht. De doos zou een mysterie worden. Een doos vol mogelijkheden. Er zijn mensen die dat kunnen. Hun nieuwsgierigheid bedwingen. Ik niet. Ik ben dan ook niet nieuwsgierig.
Ik ben nieuwsgretig.
Wat zat er in de doos? Ik ging toch nog steeds voor de T-shirt ‘plus’ optie uit Parijs. Ik pakte een schaar en prikte voorzichtig een gat in de kartonnen doos. Niet te diep want ik wilde het T-shirt niet kapot maken. Ik scheurde vervolgens met mijn handen de doos open en zag een stukje gekleurd 8 mm dik soort snelbinder. Zo’n elastieke ‘spin’. Een snelbinder? In combinatie met een T-shirt uit het Dali museum? Eigenlijk had ik op dat moment even moeten gaan zitten en nadenken wat het zou kunnen zijn. Maar ja. Nieuwsgretigheid he. Niet te doen. Vier seconden later was de doos open en zag ik wat de spin echt was. Het was een stroomdraad. De levensader van mijn Rijkswachter.
Rijkswachter?
“De Rijkswachters hebben jarenlang de kunstschatten van het Rijksmuseum beschermd en hebben met hen de hele wereld rondgereisd. Het Rijksmuseum is weer open en nu zijn de transportkisten waaruit deze Rijkswachters zijn gemaakt, niet meer nodig. De transportkisten krijgen zo een nieuw leven. Iedere Rijkswachter heeft een ander verhaal. En ik, de nieuwe eigenaar, kan uitzoeken welke kunstschat deze Rijkswachter heeft beschermd. Voer het nummer van jouw Rijkswachter in en ontdek welke kunstschat er door deze Rijkswachter veilig was opgeborgen toen het Rijksmuseum werd verbouwd.”
Rijkswachters is een project van BEEmeubels.
BEEmeubels is Boudewijn van den Bosch (1975). Meubelmaker en ontwerper. Hij werkt graag met materiaal dat al een leven heeft gehad. Design op maat met veel liefde gemaakt.
Een geweldig idee! En weet je wat nu zo spannend was? Ook mijn Rijkswachter heeft dus een nummer: 1034. En toen ik dat nummer intikte op rijkswachters.nl wachtte ik met spanning af welke schat mijn Rijkswachter had beschermd.
Deze:
Een vleugelpiano van Koning Lodewijk Napoleon. Hij bestelde deze kostbaar uitgevoerde piano voor zijn muzikale echtgenote Hortense, die ook harp en klavecimbel speelde. Hij was bestemd voor de concertzaal in het koninklijk paleis in Amsterdam. Het instrument was ook een pronkstuk, vervaardigd van vele rijke materialen en gedecoreerd met verguld bronzen ornamenten. Na de troonsafstand in 1810 bleef de piano achter in de blauwe salon van het paleis.
Nu beschermt Rijkswachter 34 mijn kunstschatten en houdt mij goed in de gaten. Samen met Mozart en Batman.
Veilig gevoel.
PS
Er zijn nog een paar Rijkswachters te koop…..geloof ik.
One Response to “VEILIGGEVOEL”