Afgelopen vrijdag en gisteren was ik in Eindhoven. Op de Dutch Design Week. Ik heb daar weer mooie dingen gezien. Dingen waarvan je denkt ‘dat wil ik hebben’. Dingen waar je hebberig van wordt. Ik denk dat ik van de week nog wel een aantal dingen zal delen. Ik denk aan de muizenval, de strange symphony glasblazer en de porceleinen orgelservieskast.
Maar vandaag wil ik met een simpel voorbeeld uitleggen wat een merk is.
Ik doe dat met een kleine oefening.
Ik laat jullie een plaatje zien. Ik wil dat je daar 30 seconden naar kijkt. Het is een kaasplankje. Wees je bewust wat je allemaal denkt en voelt. Met name voelt. Komt ie:
Ben benieuwd.
Komt de volgende.
Bekijk ook deze. Wat zie je en wat voel je?
Nou?
Toen ik afgelopen vrijdag met mijn niet bij naam te noemen partner in crime een pompoensoepje met een stukje brood geserveerd kreeg op dit plankje ging er van alles door me heen. Het schijnt zware kwaliteit berken multiplex te zijn. Was ook echt zwaar. De randen waren mooi afgerond. Maar de meeste indruk maakte toch dat brandmerk. Een brandmerk op hout. Ik rook de brandlucht bijna. Ik zat naast de werkplaats van Piet Hein Eek aan een soepje dat stond op een echte Piet Hein Eek.
Ik had een echte Piet Hein Eek voor me liggen. Niet gewoon een stuk berken multiplex. Nee een echte Piet Hein Eek.
Dit plankje is voor mij het ultieme voorbeeld van wat Branding is. Door het letterlijk ‘branden’ van zijn naam werd het plankje opeens veeeeeel meer waard. Niet iedereen is enthousiast over Piet Hein Eek. Maar je kunt zeggen wat je wilt. Piet Hein Eek is een geweldige ondernemer. Hij heeft een geweldig Merk neer gezet. Een Merk waar heel veel mensen bereid zijn om veel meer voor te betalen. Heel veel meer. Want als er Piet Hein Eek op staat is zelfs een stukje berken multiplex opeens een hoop meer waard.
Ik vond het het zelfs waard om het te stelen. Dat mag natuurlijk niet.
Ik ga me zo aangeven. Door een mailtje te sturen aan Piet. Goed plan. Ben benieuwd wat het plankje kost.
Heb hier ook nog een gebroken glazen stokje liggen. Lugubere gestolen opbrengst voor iemand die heel den avond naar een bek met weggeknaagde tand heeft moeten kijken.
En wat betreft PH Eek: De grootste designer van het moment, wordt natuurlijk nooit het grootste moment in design…..
Als de esthetiek de functionaliteit overtreft, is het dan kunst?
Je haalt de woorden uit mijn mond, precies wat ik me bedacht afgelopen zaterdag tijdens een bezoek aan het PHE dorp. Leuk feitje: de teller van verkochte kaasplankjes a €12,50 stond gisteren op 62000…. een plank met een gouden randje..