Gisteren ben ik begonnen met een nieuw experiment. Het ontvolgen van iedereen die ik volgde op Twitter. Dat waren er inmiddels zo’n 800. Ik heb ze allemaal één voor één ontvolgt. Klik voor klik. Dat is niets persoonlijks. Het is een experiment. Ik wil rust, ruimte en overzicht. Less is more.
Ik wil de regels van het Twitterspel opnieuw definieren.
Ik bedacht het volgende.
Ik begin helemaal opnieuw en volg iemand die ik nog niet in het echte leven heb ontmoet. Het moet ook iemand zijn waar ik nog geen blog abonnement op heb. Vervolgens volg ik hem/haar 48 uur. Als hij/zij iets waardevols tweet voor me dat houd ik hem in mijn vogelkooitje anders laat ik hem weer los.
Ik zit nu na te denken over wie ik wil gaan volgen.
Stel jezelf die vraag maar eens.
Als je een iemand zou kunnen volgen, wie zou dat dan zijn?
Ik dacht aan Stuart Brown van The Institute of Play maar die heeft geen twitter account.
Toen dacht ik aan Stefan Sagmeister. Ook hij tweet niet.
David Kelley dan? Jammer. Tweet niet.
Gelukkig. Rory Sutherland tweet wel. Hij wordt nummer een.
Als je Rory wilt leren kennen kijk dan deze:
@sagmeisterwalsh. De bucketlist in Gett nr #1 is van Stefan Sagmeister:-)
Ik vind dat ik twitter moet beleven als een ouderwetse stoelen in een kring-verjaardag…
Ik dwing mijzelf niet standaard tussen familie, bekende en leuke mensen te mengen.
Twitter laat me juist ontdekken hoe de visies en levensritmes van andersdenkende zijn.
Hoeft dus niet altijd inspiratievol en gaaf te zijn. Mag wel. Leer en irriteer is beide goed.
Graag dus een verongelijkte Limburgse klager, een Islamitische extremist, een puberende Gothic girl en een zeurende moeke in mijn Twitter timeline.
Maar snap je punt Cor. Twitter is een energielek.
En ik gebruik lijsten voor ‘moods’ https://twitter.com/puur/broodnodig-zout-op-ei/members Dit is mijn brood nodig zout op ei lijst…
David Kelley heeft @Kelleybros samen met zijn broer:)
dank folkert! dank Davey!
Leuk, nu de uitleg bij wat we al eerder aanstipten toen jij mij ontvolgde.
Ik vind het een prachtig experiment maar wil het zelf niet op deze manier uitvoeren omdat ik een aantal mensen met mijn grote vergeethoofd niet kwijt wil raken.
Wel pas ik ook lijsten toe, voor groepen als ‘familie’, ‘bloggers’, dichtbijers, tweets over Turkije (mijn tweede of misschien wel mijn eerste thuisland), en maak ik kolommen aan voor tijdelijke belangstelling.
Heel veel mensen in mijn lijsten volg ik niet zelf, en om de paar maanden gooi ik er een paar honderd uit #herbezinning noem ik dat.
Laatst was ik er heel dichtbij om mezelf te ontvolgen, met andere woorden met Twitter te stoppen, nadat ik een paar weken, toch zeker 10, heel weinig op twitter was geweest om een soort van te testen wat er wel en niet zou verwateren,
Ik keek en stuurde alleen nog DM en vond het teleurstellend hoe vluchtig het medium bleek te zijn ook met mensen waar ik me heel dichtbij mee voelde en veel diepzinnigs en – gravends en intiems had uitgewisseld in het verleden.
Jouw aanpak stemt weer tot anders nadenken, leuk! en dank dus ook 😉
Carolien! graag gedaan. Mooi als ik mensen anders kan laten nadenken.
😉 nadenken deed ik natuurlijk al #overbodigcommentmaardoehettocheven #egogedoetjes