wat ruik ik daar?

Ik heb gisteren de hele dag getwijfeld. Nagedacht over twijfelen. Dat kwam door een blogverzoek van Jacob Jan Voerman. Hij stuurde me dit per mail. Ik twijfel of ik het wel moet publiceren:

Misschien heb ik er over heen gelezen.

Dat kan zo maar, je schrijft veel en ik mis er soms eentje, 

 maar ik mis iets in je blog.

 Het gevoel bekruipt me dat je van alles een les maakt.

 Van alles wat je ziet.

 Van alles wat je meemaakt.

 Van al je ontdekkingen.

 Van al je fouten.

 Een beetje zoals ik het hier niet kan laten van een mail een blogpost te maken.

 Dat gevoel.

 Ik heb behoefte aan twijfel, niet de zelfverklaarde twijfel, maar verse twijfel. ik wil het kunnen ruiken. 

 Dat is een zin uit mijn theater, en ik denk dat het een van de kernzinnen is.

 Dat is mijn vraag aan jou.

 Kun je een blogpost schrijven zonder lesje. En dat houdt voor mij in, ook eentje zonder vraag aan ons. Want dat is ook een lesje. Nee, een vraag aan jezelf. eentje waarvan je nog niet het begin van een antwoord hebt. De verse twijfel.

Misschien ben je zo onbevangen, en ken je dat niet. Maar je hebt een kabouter, dus je hebt ook verse twijfel. vast.

liefs

 Jacob Jan

Toen ik het las schrok ik een beetje. Of was het twijfel. Ik heb Jacob Jan hoog staan dus zijn reactie nam ik serieus. Twijfel sloeg toe. Hij ziet geen twijfel. Hij ruikt geen twijfel. Dat klopt eigenlijk wel. Eigenlijk is het een groot compliment. Dit blog is het eigenlijk het resultaat van jaren lang hardCORe twijfelen. Twijfelen is goed maar niet als je het gevoel hebt dat het je tegenhoudt. Daar werd ik niet gelukkig van. Dit blog is het resultaat van bij twijfel; doen. Mijn  blog gaat ook over Design Thinking by doing. Ook als ik twijfel en me afvraag of het wel goed is wat ik schrijf. Ik schrijf over Empathie, Creativitiet en Prototyping. Daar is geen twijfel mogelijk. Dat sta ik niet toe. Anders ben ik over van alles en nog wat aan het schrijven en dat is niet de bedoeling van dit blog. De discipline, verbeeldingskracht, openheid en vasthoudendheid maken van dit blog een fantastisch experiment. No doubt about it.

Soms voelt twijfel bij mij als ‘a waste of time’. Iets in mij zegt dat ik dan beter wat kan gaan doen. En vertrouwen dat het wel goed komt omdat het met de goede bedoelingen is.

Just Do It.

En daar zijn jaren van twijfelen aan vooraf gegaan.

Jacob Jan dankjewel voor deze twijfel.

Volgens mij ben ik geen twijfelaar. Ik heb wel genoten van de twijfel van de afgelopen dag en het schrijven over twijfel. Ik vraag me nu af in welke categorie ik deze post moet plaatsen? Is dat empathie, creativiteit of prototyping.

Ik heb nog 25 minuten om te schrijven. Heerlijk. Al schrijvende moet ik denken aan momenten wanneer ik twijfel.  Ik moet denken aan de momenten dat ik bij mensen in de auto zit die moeten invoegen op een drukke snelweg. De twijfel. Wel niet doorrijden tot het eind. Nog iemand voor laten gaan. Een beetje afremmen een beetje gasgeven. Levensgevaarlijk. Autorijden is voor mij net als dit blog. Op het randje van je kunnen. Met een paar duidelijke regels.

Als ik ’s ochtend wakker word moet ik een onderwerp hebben. Een plek om naar toe te rijden. Zo hard mogelijk. Zonder bekeuringen. Ik moet er om 7.00 zijn. Dat kan want ik ben goed voorbereid. De tank is vol. Het dak is open. Ook bij -2 graden. Kachel aan en gaan.

Waar ik wel vaak over twijfel is of ik wel of niet iets moet zeggen als ik zie of hoor dat het of iemand het beter/anders kan. Dat is de ‘lesje’ waar Jacob Jan het over heeft. Ik doe dat dan vaak wel omdat ik dan ook denk dat niemand dat doet en degene er iets aan heeft. Net als dat Jacob Jan mij gisteren mailde.Toch pakken mij ‘lesjes’ niet altijd goed uit. Dan denk ik “Cor, houd toch eens een keer je mond.’ Wie ben ik om daar iets over of van te zeggen. Het is natuurlijk ook een oordeel. Ik merk dat door het schrijven van dit blog ik vaker twijfel In Real Life. En daar kom ik eigenlijk net achter. Het schrijven van dit blog laat mij vaker twijfelen in het echte leven. Wat een geweldig inzicht. Verse Twijfel leeft in de echte wereld en niet op dit blog. Ik had deze laatste zin gedeleet maar weer terug gehaald.

Het is nu 6.54. Ik heb nog tijd over. Ik twijfel of ik nog 6 minuten doorschrijf.

Tuurlijk. Ik wil Jacob Jan bedanken voor zijn twijfel en dat ie het gewoon gedaan heeft. Mij gemaild. Jullie begrijpen dat ik gisteren direct twee kaarten heb gekocht voor zijn voorstelling. Moet je ook doen. Gewoon doen. Shit dat is ook weer een lesje van mij Jacob Jan. Vind je vast niet erg.

Ik twijfel in welke categorie ik deze post moet stoppen.

Ik twijfel.

Ik doe niks.

Moet ik misschien wat vaker doen.

Iets niet doen.