niet goed geld terug

De afgelopen week hebben 278 eerstejaars HKU Kunst en Economie studenten ervaren wat het is om Maker te zijn. We leiden ze op tot managers maar vinden het belangrijk dat ze zelf het creatieve maakproces doorlopen. Voor sommige is dat lang geleden. Heel lang geleden. Voor andere is het dagelijkse koek. Maar wat voor iedereen nieuw was dat ze het samen deden met onbekenden.

Gisteren presenteerden ze hun zelfgemaakte Avatars in het Cartesius Museum in Utrecht.

Ik twijfelde of ik de presentatie wel in mijn rode pak zou doen en of ik wel in mijn auto de hal in zou rijden omdat een collega had gezegd dat dat niet mocht en ik een voorbeeldfunctie heb.

De creaties van de studenten waren bij vlagen geniaal. Maar de meeste indruk hebben toch de uitspaken van de studenten gemaakt.

Misschien mede omdat ik bij de kick off van de introweek in de collegezaal de garantie had gegeven dat ze hun collegegeld van mij terug zouden krijgen als ze aan het eind van het jaar zouden beweren dat ze niet creatiever geworden zijn.

Niet goed, geld terug.

Ik heb nog niemand gehoord.

Het jaar is nog vers.

Wat we wel hoorden hebben we vastgelegd.

It’s not what we say. It’s what they say:

Denken zonder kader betekent dat alles mogelijk is. Ik heb dus geen excuus meer om me te verschuilen.

Ik merk dat inspiratie overal ligt, op elk moment op elke plek.

Het proces is veel complexer dan ik van te voren had gedacht.

Het is veel meer dan even een ideetje bedenken, dat heb ik onderschat.

Het college van Nirav gaf een soort toestemming om te ‘gaan’.

Te veel nadenken is niet goed.

Creatief in een groep is een nieuwe ervaring.

Best moeilijk: geen kader en toch een verwachting.

Bij groepswerk is openheid een voorwaarde

Het is lastig om van idee naar een vorm te gaan.

Aan anderen hun mening vragen helpt mij om verder te komen.

Sluit niets uit en leg jezelf geen beperking op, daar ben ik me bewust van geworden.

Ik probeer me minder aan te trekken van kritische stemmen in mijzelf, die werken beperkend.

Even afstand nemen helpt, dan komen de ideeën vanzelf.

Dingen opschrijven is handig, anders raak je het kwijt.

Opschrijven in logboek helpt om orde in de chaos te scheppen.

Al je al je stemmen opschrijven in het logboek, geeft dat inspiratie.

Ik herken de mythes.

Ik heb geleerd geduld te hebben, het eerste idee is meestal niet de beste.

Je leert samen te werken met mensen die heel anders zijn, dat inspireert en verbreed je blik.

We hebben geleerd dat het belangrijk is dat we zelf achter ons idee staan.

Fijn om te weten dat pauzes nemen geen zwakte is, maar dat het helpt in het proces.

Alles dient als inspiratie, zelfs stiltes.

Ik had normaal gesproken nooit zo’n band gekregen met de mensen in mijn groep.

Ik ga me voortaan wat opener opstellen.

Ik ga mijzelf meer ruimte geven in plaats van vooraf beslissen.

Het is verwarrend om zoveel opties te hebben, moeilijk om te kiezen.

Ik heb geleerd om door te gaan, ook in het belang van de groep, ik heb geleerd door te zetten.

Normaal grijp ik terug op iets dat ik al ken. Nu probeer ik ook andere materialen, zoals stof. Dit ga ik ook op andere gebieden toepassen.

Meer experimenteren en verder kijken levert variatie op, je kan ook verschillende ideeën combineren.

Door mijn gedachtes op te schrijven kan ik er later op teruggrijpen.

Vroeger zou ik ‘kloten’ bij het uitvoeren van een opdracht, nu ben ik serieus bezig want ik bepaal het zelf.

Toen we elkaar beter leerden kennen konden we makkelijker op ideeën komen.

Tijdens het maken kom je ook op ideeën.

Ik wil altijd gelijk een idee, dankzij de groepsgenoten belichten we meerdere kanten en dat verbreed het mijn visie.

Ik kan nu ook op andere manieren naar mijzelf kijken.

Er hangt een pure sfeer, je hoeft je nergens voor te schamen, we zijn eerlijk tegen elkaar.

Niemand oordeelt, daar krijg ik inspiratie van.

Als je je idee niet opschrijft valt het sowieso af en dat is jammer.

En de mooiste als laatst:

Deze week is een herinnering voor het leven.