be am me up

Gisteren vertelde ik over mijn fascinatie voor nieuwe technologie en met name ’telepresence’.

‘Telepresence refers to a set of technologies which allow a person to feel as if they were present, to give the appearance of being present, or to have an effect, via telerobotics, at a place other than their true location.’

Mijn CamCar is daar een mooi voorbeeld van maar de beste telepresence ervaring die ik OOIT heb gehad is met een installatie van CREW.

CREW is een gezelschap dat zich beweegt op de grens van kunst en wetenschap, van podiumkunst en nieuwe media. Eric Joris ontwikkelt met zijn collectief van kunstenaars en wetenschappers live-art projecten die het theater verrijken met de nieuwste technologische ontwikkelingen. Elektronische en digitale media zijn het uitgangspunt van een uniek theatraal denken en motor voor esthetische ervaring en reflectie. Niet zelden staat daarbij de mediatisering van onze zintuigen centraal. Het experimentele werk van CREW is een plaats waar een hybride theatraliteit ontstaat die de toeschouwer laat kennismaken met de gemediatiseerde conditie van zijn eigen bestaan. De artistieke projecten presenteren zich onder uiteenlopende vormen, van voorstellingen in een ‘klassieke’ toneel-setting tot installaties en interactieve performances. close

In november 2012 ging ik samen met Gabrielle Kuiper naar de Dag van de Creativiteit in Hasselt. Bij toeval belandden we in een vervallen pand waar boven op de eerste verdieping oa de installatie van CREW stond. Ik zag iemand rondlopen met een laptop op zijn rug en een Head Mounted Display (HMD=videobril) op zijn hoofd. Dat is voor mij voldoende Stopping Power om een heleboel vragen te stellen. Na vraag 43 vroeg de medewerker van CREW of ik het niet zelf wilde proberen. Er was namelijk een gaatje gevallen in het volgeboekte schema. Er was iemand niet op komen dagen. Wat een geluk.

Ik moest aan een tafeltje gaan zitten waar de begeleidster me de HMD opzette. Op de HMD zat een cameraatje die het live beeld doorgaf aan de HMD. Als ik naar beneden keek zag ik mijn eigen handen op tafel.

Heel bizar om de live wereld door een videobril te bekijken. Met een zogenaamde Head Tracker  bewoog het beeld mee als je je hoofd bewoog.

Toen ik naar voren keek zag ik de begeleidster tegenover me zitten. Ze zei dat we op reis gingen en vroeg of ik mijn handen voor me op tafel wilde leggen. Ze pakte mijn handen en opeens ging het beeld over naar een locatie waarbij ik, samen met haar, op een hoog gebouw ergens in Brussel stond. Ze had nog steeds mijn handen vast.

Sensationeel. Ik was samen met haar geteletransporteerd. Het voelde echt alsof ik daar samen met haar op dat gebouw in Brussel stond. Vervolgens nam ze mee voor een wandeling door de stad waarbij ze me ook af en toe los liet en alleen liep lopen. Ze riep dan zachtjes waar ik naar toe moest. Zij kon op het kleine schermpje op mijn buik precies zien waar ik me bevond en mij zo sturen. Ze wist dus ook precies wanneer ze haar handen los moest laten. Deze combinatie maakte het super echt!! Ik liep voor mijn gevoel ECHT met haar in Brussel. Terwijl ik toch echt in Hasselt ‘was’.

Ik heb werkelijk geen idee hoe lang ik samen met haar  rondgelopen heb. Ik weet wel dat ik na de ‘voorstelling’ direct 2 plekken gereserveerd heb voor de dag erna. Dit moest mijn vrouw ook beleven. Die kon achteraf  alleen maar ‘WAT GAAAAAAAAAAF’ zeggen. En als mijn vrouw zegt dat het GAAAAAAAAAAF is dan is het heel GAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAF.

CREW heeft een nieuwe voorstelling in Kasteel van Gaasbeek. Tot en met 25 augustus.

Beam me up Scotty.