Ik geloof dat ik de wereld een beetje beetje kan maken door goed om me heen te kijken. Nieuwsgierig te zijn en vragen te stellen. Maar vooral door dingen te DOEN. Dit blog is daar een mooi voorbeeld van.
Ik verbaas me vaak over het feit dat mensen dingen gewoon maar zijn beloop laten, het er bij laten zitten.
Dat vind ik heel erg moeilijk. Ik moet er gewoon wat mee. En dat begint met er iets van te zeggen. En er iets van zeggen is moeilijk want ik verval al gauw in oordelen. Ik heb geleerd dat een vriendelijke vraag beter werkt. Dat lukt niet altijd want ik heb een heel cort lontje. Gelukkig (voor de ander) lukt het niet altijd omdat ik zo stomverbaasd ben over wat er gebeurt dat ik met mijn mond vol tanden zit. Of zoals afgelopen zondag met een mond vol pancake.
We zaten met zijn zessen aan een grote tafel te ontbijten in Kaapstad. Heerlijke koffie, omeletten en pancakes. We werden uitstekend bediend door twee dames met een herkenbaar bruin schort om.
Halverwege mijn 2de pancake stond er opeens een lange bruine man aan het hoofd van de tafel. Mijn eerste reactie was ‘Nee he. Niet hier. Niet nu. Ik zit te eten. Nu even niet bedelen.’ Tot mijn stomme verbazing vroeg de man ‘Everything OK?’
Wie was deze man? Hij had geen schort aan. Hij stelde zich niet voor. Hij plopte op en verdween ook weer zo snel dat ik niet eens mijn pancake kon doorslikken en zeggen dat het heerlijk was. De rest ging gewoon door met het ontbijt of het de gewoonste zaak van de wereld was. Niemand zei er iets van. Niet tegen hem en ook niet tegen elkaar. Mijn mond stond inmiddels zo ver open dat ik er gauw weer een pancake in deed. Die eenmaal doorgeslikt deelde ik mijn verbazing. En wat denk je? Zij hadden hetzelfde! Zij dachten ook wie is dit? Maar niemand zei er iets van. Zo van ‘Tja zo gaat dat.’
Ik vind dat niet normaal. Bleek dat de man de eigenaar was. Die uit gewoonte, geen echte interesse, alle tafeltjes langs loopt om te vragen of ‘Everything OK? is. Dat doet ie waarschijnlijk al jaren. Net als zijn voorganger. Hij denkt er niet eens over na om het anders te doen. Heeft geen idee dat sommige mensen (zeker nieuwkomers) zich afvragen wie hij is.
Maar we vinden het wel OK.
But Everything is not OK.
OK. En als je er niets van zegt, vraagt of doet wordt het ook nooit OK.
Toen ik er bij het afrekenen iets van wilde zeggen in de vorm van
– een kleding advies (leuk schort, herkenbaar hoedje of zo),
– stel je eerst even voor ‘Goodmorning this lovely mothersday. I’m John.’
– concreet te zijn: ‘He Mr. like your pancake? And there is some syrup on your chin.’
– etc etc
kon ik hem niet vinden.
Moet ik dus weer terug naar Kaapstad. Heel vervelend. Kan ik gelijk naar die andere Shittent.
I love Capetown.
Herkenbaar, herkenbaar. Ik begin er heel langzaam beter in te worden om wel iets te zeggen. Maar af en toe zeg ik er alleen iets over op mijn blog. Die tirades doen het altijd goed. Maar zouden eigenlijk gewoon uitgesproken worden (op een vriendelijke manier). De reden dat ik het niet doe is denk ik dat het 1) energie kost die ik liever ergens anders aan besteed en 2) het vaak zo zinloos lijkt en 3) vaak moet ik er eerst over nadenken en dan ben ik al weer weg.
Maar goed. Geen goede redenen. Ik word er beter in hoor, om dingen te zeggen, echt.
Nou ik ben blij dat je dat ‘zegt’ 🙂
Echt :–))