26 januari 2013 ben ik begonnen met schrijven. Na meerdere mislukte pogingen om een boek te schrijven is het me nu dan toch gelukt om een boek te schrijven.
‘Het is er nog niet hoor.’ Zegt mijn Kabouter.
En inderdaad. Het is er nog niet maar het komt er echt aan. Ik kan er nog niet teveel over vertellen want het moet een beetje een verrassing blijven. De uitgever vond wel een aantal woorden ‘wat spannend’. En of ik daar misschien een super geniaal idee voor had?
Eerlijk gezegd was mijn eerste reactie: ‘Oh ok, dan verander ik dat toch even.’ Maar gaandeweg gingen mijn Kabouter en ik steeds meer protesteren. Mijn Kabouter is een lastig kereltje. Zeker als het gaat om nieuwe dingen. Maar eerlijk gezegd moet ik hem nu toch gelijk geven.
De verhaaltjes zijn geschreven in de flow van het moment. De vroege ochtend. Later op de dag schrijven is me slecht bevallen. Ook een van mijn lezers heeft liever niet dat ik later schrijf:
“9 minuten te laat.” Plopte er gistermorgen om 7.09 via WHATsAPP binnen.
Zo worden de regels van dit experiment steeds duidelijker.
Een ding kan ik wel zeggen en dat is dat de volgende twee hoofdstukken er NIET in komen:
Ja. klikken maar.
foute titel, je bent nu een spammer.
(had hele grappige reply getikt bij wijze van comment maar toen zag ik dat je zoveel abonnees hebt en dat ik de eerste was en toen heb ik het weer weggehaald. Daarmee heeft Henk Jan gelijk gekregen. http://www.punkmedia.nl/blog/item/848-cor-en-zijn-kabouter)
Walter, dr zit wat op je schouder.
Leuk. De twee linkjes ga ik later pas lezen, evenals de link die Elja erbij zet. Ik word vooral getriggert door het woord Fuck, ongetwijfelt een kern van een zaak en misschien een witregel in je boek. Het was mijn subtitel een tijd lang in mijn blog ‘Fuck the Burnout’. Voor mijzelf was dat zowel erg krachtig als opluchtend om dat eindelijk neer te schrijven, zo’n jaartje geleden geloof ik. Ik heb het naar ene regle lager verplaatst toen ik merkte dat ik er in bepaalde regios zoals de USA – toen blogde ik ook frequent in het Engels – geblokt werd… nu ik in het staartje zit (van de burn-out) kan hij bijna helemaal verwijdert, zal ik ongetwijfelt ook doen, maar op mijn fotoboekje staat hij ook nog gewoon te pronken, en ik grinnik als ik t laat zien.
Zó, nu even op de linkjes klikken… Ik leesz je weer,Succes!