Better, stronger, faster

Als je me vorig jaar had gevraagd om te gaan wandelen, had ik je waarschijnlijk geantwoord “Hoezo? We kunnen toch met de auto,

of de motor,

of de trein,

of de fiets.

Ik ga toch niet lopen. Ik haat lopen.”

Je verplaatsen van A naar B doe ik het liefst zo snel mogelijk. Je verplaatsen van A in een rondje naar A vond ik echt zonde van mijn tijd. Als klein ventje wilde ik al ‘better, stronger, faster’. Deze drie woorden hebben een diepe indruk op me gemaakt. Ze komen uit de jaren 80 serie ‘De man van 6 miljoen’ met in de hoofdrol Lee Majors, een gecrashte astronaut die met technologie wordt opgelapt en uiteindelijk ‘better, stronger, faster’ is dan iedereen. De bionische man. Ik kan de tune nog steeds mee neuriën en zie mezelf weer in slow motion over het schoolplein bewegen.

Als bionisch minimannetje ging ik op voetbal en compenseerde mijn gebrek aan techniek met mijn snelheid. 10 jaar lang rende ik het liefst van eigen helft zo hard mogelijk naar het doel. Iemand had me toen moeten wijzen op het feit dat wat ik deed eigenlijk op de atletiekbaan thuis hoorde.

Het ontbreken aan bionische benen compenseerde ik met een fiets die mij nog ‘faster’ maakte. Jarenlang trapte ik zo hard mogelijk om ze snel mogelijk op B aan te komen. Carbon, Garmin, gelletjes, trainingsschema’s allemaal met een doel. Of waren het er drie?? Better, stronger, faster.

De ultieme verbinding met technologie vind ik een auto. Je zit in het ontwerp en bent met al je ledematen en zintuigen verbonden met de technologie. Nog intenser is dan de motor. Hangend in een bocht met een paar millimeter rubbercontact met het asfalt.

De man van 6 miljoen was mens en technologie. De technologie zat in zijn lijf. Kevin Kelly heeft het in zijn boek ‘De wil van technologie.’ over het Technium. Mens en technologie zijn een. Zonder technologie zijn wij het lachertje van deze planeet. Maar met kunnen we rijden, vliegen, onderwater ademen en naar de maan. Technologie geeft ons superkrachten…met alle gevolgen van dien.

Maar wat gebeurt er als je ontdoet van al die technologie? Dan loop je in je nakie in het bos. Nee dit is geen bruggetje naar de tragikomische en dramatische Vlaamse film De Patrick uit 2019 waarin Patrick (38) met zijn ouders op een naturistencamping woont. Als zijn vader sterft, heeft hij de leiding, maar hij is zijn favoriet stuk technologie kwijt. Een hamer. Zijn zoektocht naar die hamer wordt een existentiële zoektocht.

Met de fiets, motor of auto is het contact met de planeet gescheiden door meerdere lagen. Ook als je wandelt scheiden je sokken en de zolen je van direct contact met de aarde. Maar zonder versnelling van een 6,9 kilo lichte Merida, een 900 cc Ducati Superlight of een Alfa Romeo Spider ben ik aangewezen op mezelf. Op mijn lijf en mijn hoofd. Zonder versnelling kan ik je weer contact maken. Met mezelf en mijn omgeving. Niet van A naar B maar stap voor stap van links naar rechts. En om me daar bij te helpen heb ik toch weer een stuk technologie gekocht. Mijn Leki trekking poles. Ze helpen me met mijn balans en ondersteunen me bergop met de 14 kilo op mijn rug.

Wandelen?

Beter, sterker, trager.