Ik ben geen muzikant, een klassieke muziek leek en toch had ik gisteren een heel uitgesproken idee over de groepsdynamica van het Beringtrio.
Het Beringtrio is een internationaal gezelschap, dat bestaat uit drie jonge musici – afkomstig uit respectievelijk Canada, de Verenigde Staten en de voormalige Sovjet Unie. Ze hebben elkaar gevonden in hun gezamenlijke passie voor kamermuziek. Het ensemble werd opgericht in juli 2013 door de celliste Aleksandra Kaspera en violist Paul Medeiros. Een jaar geleden is altviolist Ian de Jong tot dit ensemble toegetreden.
Het trio speelde op uitnodiging van Blanka Pejšová die ons (master kunst educatie studenten) iets leerde over Interthink. Of beter gezegd die ons uitdaagde om te ontdekken wie van de drie de leider was in drie dezelfde achtereenvolgende gespeelde stukken.
“Aan”gezet en nieuwsgierig gemaakt door Blanka bedacht ik in de muzikale kennismaking met het trio mijn eigen manier om te ontdekken wie de leider van het trio was. Door naar de ogen van altviolist Ian de Jong te kijken en te noteren hoe vaak hij naar de celliste Aleksandra Kaspera en violist Paul Medeiros keek, kon ik een mening vormen over hun groepsdynamica. Ik luisterde eigenlijk in stilte en keek naar dit stuk:
Zonder oordeel noteerde ik de blikken van Ian naar Paul en Aleksandra. In bovenstaand stuk keek Ian 20 keer naar Paul en 5 keer naar Aleksandra.
Verhouding 4:1
In het stuk daarna keek Ian weer 20 keer naar Paul maar nu 10 keer naar Aleksandra.
Verhouding 2:1
De vraag die ik Aleksandra stelde aan de hand van deze observatie was dat of zij in het tweede stuk meer “commentaar” had op het muzikale leiderschap van Paul. Hetgeen zij inderdaad beaamde.
Blanka Pejšová liet mij beter luisteren door in stilte zonder oordeel te kijken. Mij nieuwsgierig te maken. Dank!
Nog een triootje dan?
Geef een reactie