Onze zoon is 17 en dochter 21.
Hoe oud ik ben? Ik was heeeeeel jong toen ik vader werd. Net niet illegaal.
Veel ouder ben ik volgens mij nog steeds niet. Veel mensen noemen mij nog steeds Corretje. Ook mensen die mij niet van kleinsafaan (leuk woord) kennen. Waarom dat is moet je ze zelf maar vragen maar ik heb wel een idee.
Ik kan echt nog zo blij als een kind zijn. Dat is eigenlijk een heel bizar gezegde. Alsof volwassenen niet blij zouden kunnen zijn. Veel kunnen dat volgens mij ook niet meer en denken het te vinden in steeds groter en meer.
Mijn goede vriend Walter stuurde me gisteravond een bericht via Whatsapp dat prachtig, geweldig, schitterend, ontroerend vertelt (niet uitlegt) hoe het paradijs er uit ziet. Het is het antwoord van Johnny Cash op de vraag “Hoe ziet paradijs eruit?”
‘This morning, with her, having coffee.”
Geen grote zaken in de toekomst. Nee iets heel kleins, vandaag.
Mijn paradijs de afgelopen 24 uur naast ‘having coffee with her this morning’?
‘Yesterday, with her, biking.”
‘Yesterday, with him, biking.”
‘Yesterday, with him, biking.”
‘Yesterday, with me, biking.”
In mijn paradijs rijd ik rondjes ‘on a road to nowhere’. Met mijn geliefden naast, achterop en af en toe op me.
Where ever you go there you are.
2 Responses to “Dit is Design Thinking by Doing verhaal 415/1001. The road to paradise.”