Ik ben op weg naar Schiphol. Niet met de trein maar met E(v) en W(m) en dat gaat automatisch. Ik vroeg me af of het me wel zou lukken vandaag te schrijven maar met mijn iPhone als personal hotspot speel ik onderzoeker op de achterbank door alleen maar te observeren. Ik neem even geen deel aan het gesprek maar luister alleen maar.
De situatie.
E rijdt en W zit er naast. We rijden in E’s auto van de zaak. Een witte Renault Megane. Geen rode helaas. Dat mocht niet van de baasch. E zit achter het stuur.
W. vraagt op een gegeven moment of ie op cruisecontrol staat.
‘Ja’ zegt E.
‘Die ramen zijn nu wel een keertje schoon.’ zegt W. lachend.
‘De ruitenwissers gaan automatisch.’ zegt E.
W tikt Schiphol in op het navigatiesysteem.
‘Wat wil je weten,’ vraagt W.
‘Hoe lang het rijden is.’ zegt E.
Ben je je blog aan het schrijven Cor? vraagt W.
Ja.
E gaapt gevolgd door W en Noltee.
Regen wordt automatisch gewist.
Snelheid wordt automatisch geregeld.
De reistijd loopt automatisch af.
Nog 8 minuten.
‘Verderop links aanhouden.’ zegt de belgische Tamtam.
En dan ben ik automatisch op Schiphol aangekomen.
Da’s nog es wat anders dan je Fix-it-as-you-go-reis naar Geneve.
Nou zeker. Heel relaxed!