Gisteren heb ik in de herhaling Banksy’s film ‘Exit throught the gift shop’ gezien. Fantastisch. Het verhaal gaat over een Franse immigrant die in Los Angeles woont met een obsessie voor street art en uiteindelijk zelf een street artist wordt. Ik ga er niet te veel over vertellen. Kijken.
We hebben allemaal helden en Bansky is absoluut een held. Hij is goed, anders en stout. Schopt tegen de maatschappij en de kunsten. Roept vragen op en laat je nadenken. Het deed mij weer even goed nadenken over de dingen die ik zelf doe. En hoe makkelijk je weer kan afglijden naar het middelmatige en hetzelfde. Zoals dit blog. Leuk hoor elke dag een stukje schrijven maar is dat nu zo goed en anders. Het beste wat ik van de week gedaan heb is mezelf ontvrienden. Poeh poeh. Nou nou. Banksy zou trots op me zijn. Not.
Kijkend naar de documentaire gisteren, voelde ik de inspiratie om het ook goed en anders te doen. En waarom? Omdat er al zoveel hetzelfde en slecht is. Omdat ik het zelf goed en anders moet vinden. En waarom? Omdat het nu niet ‘klopt’. Er geen groei in zit. Meer van hetzelfde is. Ik niet beter word. Jacob Jan noemt dit misschien ‘Verse Twijfel’ ik noem het gewoon inspiratieloos.
Ik vraag me af hoe het komt. Ik begon met dit project voor mezelf met mijn eigen Kabouter als saboteur. Het ging met name om de discipline en de vasthoudendheid. Die heb ik gekilld. Ik denk dat ik moet werken aan mijn nieuwsgierigheid en verbeeldingskracht. Mezelf opnieuw uitvinden.
Roger von Oech noemt het een ‘Whack at the Side of your Head’.
Think different.
Kabouter vindt dat ik wel erg streng ben voor mezelf.
Shut up.
M’n complimenten Cor maarre stel je eens voor dat die kabouter van jou helemaal niet bestaat, hoef je er ook nooit meer over te schrijven 😉
Deze superkorte mails, regelmatige inkoppers maar soms ook zo brilliant, volg ik al bijna 10 jaar. http://www.inzicht-nu.nl/cgi-bin/content4u.pl?nl=pagina09
Je moest de groetjes terug hebben v Michel! 😉
Herbert ten Have Hoge Nieuwstraat 23 3311 AH Dordrecht
M +31 653 555 9 55 T +31 78 842 16 87 herberttenhave@gmail.com
Wat nou inspiratieloos! Dit is het grote moment tussen uitademen en weer inademen. Dit is waar de inspiratie geboren wordt.
Iedereen kent deze momenten. Zonder dit zijn we niks. Zonder dit wordt er nooit iets nieuws geboren.
Dát is denk ik waarom ik argwanend wordt als ik de twijfel niet kan ruiken.
Ik werd ooit door iemand begeleid die me iets bijzonders zei. We werkten in een groepje en we zaten er doorheen. Niks lukt, alles wat we bedacht hadden vonden we stom.
“Wow, wat zijn jullie ver” , zei de begeleider.
Dat was de eerste keer dat ik het proces anders kon zien, het is me bijgebleven.
Het is wat me nu overeind houdt, want ik vind inmiddels mij eigen theaterteksten behoorlijk afgezaagd. “Daar kan ik mijn publiek toch niet mee vervelen?” roept mijn kabouter.
Maar goed ik heb het inmiddels over iets anders, besef ik.
En nu?Grote email stilte?