Ik heb net onze Zuid Afrikaanse familie de Vries op de trein gezet en Anton vroeg me wat ik zo zou gaan schrijven. Toen hij dat vroeg moest ik denken aan die keer dat ik zelf een keer heel vroeg op het station van Dordrecht stond. Alleen ik had minder geluk die ochtend. Om op tijd in te checken om naar Geneve te vliegen met Enrico Bartens voor een new business presentatie moest ik de allereerste trein hebben vanaf Dordrecht Centraal. Een trein later had geen zin. Dan kon ik beter met de auto gaan. Enfin ruim op tijd aangekomen op het station zag ik dat die eerste trein niet ging. Bummer. Gelukkig woon ik maar 3 minuten van het station dus liep ik rustig terug naar huis. Ik pakte de sleutel van mijn Volvo 850 en startte de auto. Accu leeg. De achterklep was niet goed afgesloten waardoor de accu leeg was gelopen. Niks aan de hand, dacht ik. Dan pak ik gewoon de Alfa. Mijn vrouw was met de kinderen naar Griekenland dus geen probleem. Nog steeds relaxed reed ik Dordrecht uit en op de Papendrechtse brug wilde ik van 4 naar 5 schakelen. van 4 naar 5 schakelen. van 4 naar 5 schakelen. van 4 naar 5 schakelen. Dat ging dus niet. Ik kreeg hem in geen enkele versnelling meer. Bleek mijn koppeling kapot te zijn. De brug afrollend duwde ik de Alfa in een woonwijk en belde een taxi voor een rit naar Schiphol. Deze reden echter niet voor 6 uur en voor Schiphol vroeg in de morgen moet je een reservering doen. Bij Gods gratie wilde het taxibedrijf, bij hoge uitzondering, me wel ophalen in Papendrecht. Ik was inmiddels wat minder relaxed. Zittend in de taxi vroeg ik of de taxichauffeur mijn Volvo een slinger kon geven met zijn startkabels. Dat mocht niet. Regels. Een uur, een trein en twee auto’s later stond ik weer voor mijn deur. Niemand was al wakker in de buurt en er zat nog maar 1 ding op. Mijn 31 jaar oude Yamaha XS 650 met zijspan. Niet erg relaxed maar wel altijd startend.
Een uur later kwam ik precies op tijd op Schiphol aan. Met motorpak aan en helm in mijn hand vroeg Enrico of ik met het vliegtuig was. Mijn verhaal vertellend vroeg hij of het niet in me opgekomen was om niet te gaan. ‘Hoeveel tekenen van God heb je nodig?’ zei hij.
Met de helm op ben ik het vliegtuig ingestapt.
Voor de zekerheid.
ps
Ik heb geen idee wat dit met Design Thinking te maken heeft. Voor klachten belt u met 0624965000.
One Response to “afspraak is afspraak”