Je doet al gewoon genoeg.
Ik haal heel wat onderzoek aan op mijn blog. Als ik ooit een ‘echt’ boek ga schrijven moet ik die bronnen natuurlijk allemaal checken. Ik wil niet eindigen als Jonah Lehrer. Voorlopig blijf ik heerlijk ongebrond doorgaan met het delen van wetenschappelijk onderzoek dat ik zelf een keer in een boek of de kroeg heb ontdekt.
Zo had ik het vanochtend aan de keukentafel over het fenomeen ‘priming’. Een geweldige truc om je hersenen en bijbehorend gedrag een kant op te krijgen die je wilt. Er zijn legio voorbeelden. Van piloten in opleiding die het beter doen als ze een piliotenpak aantrekken voordat ze de flightsimulator in gaan, tot jonge mensen die langzamer gaan lopen als ze gevraagd is zich voor te stellen dat ze 80 jaar oud zijn en na het onderzoek naar een andere afdeling moeten lopen voor het vervolg van het onderzoek.
Een van de prime technieken die ik zelf vaak gebruik bij workshops is mensen zich voor te laten stellen dat ze weer 7 jaar oud zijn. Een hele fijne hersenwarming up om ze vervolgens zoveel mogelijk gekke ideeen te laten bedenken.
Ik prime zelf ook wat af. Zo trek ik als ik ga fietsen altijd een echt wielrenpakje aan. Helm op. Handschoentjes aan. Heb speciaal voor Luik Bastenaken Luik nu zelfs mijn benen geschoren. Toch maak ik me voor het ochtendritje naar de Huisrivierpas lichtelijk zorgen. Ik ga de beklimminmg doen zonder echte wielrenschoenen. Maar met Ugg’s.
Zuggt.
Ik hoop dat het helpt dat ik tegen mezelf zeg:
“Ik ben Marco Pantani.”
“Ik ben Marco Pantani.”
“Ik ben Marco Pantani.”
Geschoren benen en dan met zulke stappers op de fiets… Ik vind het out of the box :).