Je doet soms gekke dingen als je jong bent. Zeker als je enthousiast bent over een idee waarvan je denkt dat het wel eens heel goed zou kunnen verkopen.
Zo kwam ik elke twee jaar op IAAPA, de internationale beurs voor attractieparken. Je vond hier hallen vol met het nieuwste van het nieuwste op het gebied van rollercoasters, draaimolens, spelkasten, kermisattracties en ga zo nog maar een paar hallen door. Elk jaar kwam ik met een koffer aan folders terug en dat ene jaar zaten daar ook de vuurwerkbrilletjes bij. Vuurwerkbrilletjes? Om je ogen te beschermen? Nee. Het waren zogenaamde spectrumbrilletjes. Als je die opzette en naar de buitenverlichting keek, zag je prachtige kleuren rondom de lichtpunten. Echt geweldig. Ja je moet zelf zien om enthousiast te worden. Ik snap het.
Nu heb ik persoonlijk helemaal niks met vuurwerk, dus ik bedacht het volgende, super veilige en goedkope vuurwerkpakket:
– 1 vuurwerkbrilletje
– 1 sterretje
– verpakt in een bubbeltjes envelop
Het werkte als volgt.
Met oud en nieuw ging je voor de deur staan. Stak je sterretje aan. Zette je vuurwerkbril op, legde de bubbeltjes envelop voor je en je begon dan te dansen op je bubbeltjes envelop. De bubbeltjes maakten misschien niet zoveel lawaai als de strikers van je buurman maar met je vuurwerkbril kijkend naar je brandende sterretje was ronduit spectaculair. En ze waren veilig en veel minder pijnlijk in de portemonnee.
Dit werd een klapper. We wisten het zeker. We moesten het alleen nog even verkopen.
We moesten afspraken maken. Ervoor zorgen dat we het konden laten ervaren. Mijn partner in crime Ron Vergeer schreef een ge-wel-di-ge brief aan 14 verzekeraars en telecom bedrijven. Ron had ze zo nieuwsgierig gemaakt dat we 10 afspraken scoorden.
Dit werd een klapper. We wisten het zeker. We moesten het alleen nog even verkopen.
We waren al jaren bezig met de allernieuwste technologie. Radiografische bestuurbare autootjes, chroma key virtual reality systemen, japanse sticker automaten enz. Zou een papieren brilletje dan onze doorbraak worden?
Tuurlijk. Dit werd een klapper. We wisten het zeker. We moesten het alleen nog even verkopen.
Je snapt het al. Hoe moesten we dit gaan verkopen? Simpel. Het is een idee voor oud en nieuw dus met oud en nieuw. Met vuurwerk, champagne en oliebollen. Zo gezegd zo gedaan. In april zijn we twee weken lang we door Nederland gereden met op de achterbank een schaal met, door Ron’s moeder gebakken oliebollen, flessen Jip en Janneke kinder champagne van de Hema, champagneglazen, sterretjes en natuurlijk de vuurwerkbrilletjes. We zaten aan tafel met de communicatie bazen van een aantal van de grootste adverteerders van Nederland.
Na een korte intro deed ik het licht uit. Ron trok de schaal oliebollen uit de plastic zak, zette ze op tafel en strooide met de poedersuiker. Ik zette ze de vuurwerkbrilletjes op. Ron wikkelde de folie van de fles. Ik stak de sterretjes aan en begon te tellen.
10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1……
Met elke tel gingen de monden steeds verder openstaan. Mooi daar paste precies een oliebol in.
Knal. De champagne vloeide rijkelijk. De sterretjes brandde. De oliebollen smaakten fantastisch….in april.
Dit werd een klapper. We wisten het zeker.
Een klapper werd het. In mei.
In Enschede. In 2000.
Met een klap was het gedaan met onze klapper. Er was geen merk meer in Nederland die nog iets met vuurwerk wilde. Ook niet met het “veiligste 3d vuurwerkpakket ter wereld” zoals ik ik nog eens probeerde uit te leggen.
We hielden er wel een paar leuke klussen aan over. Maar de klapper werd het niet.
Die moet nog steeds komen.
4 Responses to “oliebollen in april”