Vorig jaar hebben we de module Creativiteit en Concept op de HKU rigoreus omgegooid. Creativiteit leren in een periode van 6 weken met elke week 1,5 uur college was NOT the way to go. Het miste totaal de energie die in het creatieve proces zo belangrijk is. Maar “zo werkt het niet” is makkelijk gezegd. Hoe dan wel? In een notedop vertel ik je hier wat we gedaan hebben om de 250 eerste jaars HKU studenten ECHT te betrekken. Afgezien dat we een hele concrete, echte opdracht hadden van ZIGGO, deden we een paar dingen van vorig jaar voor het eerst anders. En dat is best eng…..experimenteren. Een groot compliment voor de HKU die volledig achter het experiment stond en keihard heeft meegewerkt er een succes van te maken. Maar zeker weten deden ze het niet. Ik ook niet.
Afgezien van
– een concreet doel: de echte opdracht voor Ziggo.
– de beloning (vip kaarten voor de Ziggo dome en gratis jaar abo’s voor content pakketten)
– de externe locatie waar de 250 studenten 3 dagen bivakkeerden
– het speciaal daarvoor gemaakte blog gekoppeld aan FaceBook en Twitter als centraal communicatie en feedback platform
was het Creatieve Paspoort misschien wel de belangrijkste reden voor succes.
Het Creatieve Paspoort kreeg iedere student in zijn postvak voor het vak begon. Ze moesten het meenemen op de eerste dag. Het werkte heel simpel. Als ze naar college kwamen kregen ze een stempeltje of sticker. Stelde ik een vraag in de les kreeg de eerste met het goede antwoord een stempel. Soms stelde ik savonds op het blog een vraag. Deze vraag werd dan doorgeplaatst op de FaceBook pagina en op Twitter. Binnen 5 minuten had ik dan via FaceBook of Twitter een antwoord. Over feedback gesproken.
Ik weet nog goed dat de paspoorten van de drukker kwamen en ik ze aan mijn vrouw liet zien. Ik legde haar uit hoe eea werkte en met die ene vraag sloeg de twijfel toe:
“Hoe oud zijn die studenten eigenlijk?”
“Uhhhh…….tussen de 18 en 22 zo ongeveer”….stamelde ik.
“Is dat niet een beetje kinderachting….dan?”
“Nee tuurlijk niet” zei ik zo overtuigend mogelijk. Wat totaal niet lukte.
“Het zijn toch geen kleuters.” zei ze er nog achteraan.
Had ik het dan helemaal verkeerd gezien? Was ik zelf niet gewoon veel te enthousiast over het idee om ze een mooi en leuk feedback middel te geven in de vorm van een paspoort. Was het dan toch geen goed idee om die stempeltjes in hun paspoort te geven als ze in hun hoofd op een plek waren geweest waar ze nog NOOIT geweest waren? Twijfel, twijfel twijfel.
Maar er was geen weg terug. De paspoorten lagen in de postvakken, het blog was opgezet., Facebook en Twitter stonden aan en we gingen 3 dagen aan de slag met 250 studenten.
Een week later was het voorbij. Het blog was ruim 5.000 keer bezocht, er waren 34 Ziggo presentaties geupload en 250 paspoortjes ingeleverd. Degene met de meeste stempels werd Creatief van het Jaar en ging met zijn team naar The Black Keys in de Ziggo Dome.
Dit jaar presenteren we de case op ELIA, een internationale conferentie voor het kunstonderwijs. In april doen we het weer. Nu met 271 studenten……en een paspoortje.
One Response to “Mag ik een stempeltje.”