Design Thinking verbindt op een menselijke manier het maken van prototypes, creativiteit en empathie. Vandaag schrijf ik over empathie. Geinspireerd door het boek “Een compleet nieuwe brein” van Daniel Pink geef ik colleges “Experience Design”. Hierin behandel ik de 6 right brain skills die Pink in zijn boek benoemt:
Design
Story
Symphonie
Meaning
Play
en
Empathie
Presentaties op slideshare
Een van mijn favoriete cases die ik dan laat zien is van Paul Bennett van IDEO.
IDEO werd gevraagd om te onderzoeken wat de patient beleving was. Tijdens hun presentatie aan de board lieten ze geen powerpoint horror show zien met eye popping grafieken, organogrammen, stroomschema’s etc. maar een 6 minuten durend filmpje van een systeem plafond.
Je kunt je voorstellen dat de duurbetaalde board gek werd en zich af vroeg:
“WAT IS DIT?”
Het waren de videobeelden geschoten door een van de ontwerpers van IDEO die een paar dagen in een bed in het ziekenhuis was gaan liggen en alles had gefilmd wat hij zag.
Een fantastische manier om de board de te laten VOELEN wat het is om in een ziekenhuisbed te liggen. En een katalysator voor allerlei kleine, waardevolle en zeer snel geprototypte manieren om de beleving van de patient te verbeteren. Zoals de achteruitkijkspiegel zodat je oogcontact kunt hebben met de verpleger als ie je rondrijdt in het ziekenhuis. Voorbeelden van kleine verbeteringen met grote impact.
Bedacht door je IN te leven in plaats van je UIT te leven met powerpoint.
Ik moet nu snel gaan. Want ik zit straks zelf weer 3 uur in de schoolbanken voor mijn Master Kunsteducatie.
Wat doen we onze leerlingen aan.
Jammer dat wij tijdens de studie precies het tegenovergestelde hebben leren doen. PPT’s maken en ‘hoe presenteer je jouw idee goed’ stonden het eerste jaar centraal. Jezelf inleven in de doelgroep kreeg geen aandacht, op de zes lessen branding na.
Dat is echt een gemis, want in de praktijk blijken bedrijven juist behoefte te hebben aan jonge en frisse professionals die dit wel goed kunnen. Er is meer vraag naar een menselijke manier van onderzoek doen (met en over mensen) en minder vraag naar oppervlakkige adviezen die voortvloeien uit iemand met een “goed inlevingsvermogen” in een doelgroep waar hij of zij mijlen ver vandaan staat…
Voordat ik eindeloos door ga, adem ik nu gewoon even in 😉
Gijs, je hebt eigenlijk pech gehad: je was net een lichting te vroeg… inmiddels is op dit gebied echt heel veel veranderd bij ons! We doen tegenwoordig heel veel inleefoefeningen bij reclameprojecten en bij het vak creativiteit. Ook de case van Cor komt hierbij standaard voorbij trouwens.