Dit verhaal is een vervolg op het verhaal van gisteren. Dus als je die even eerst leest, begrijp je beter wat je nu gaat lezen.
De actie met zijn vermomde keramiek zette Theaster Gates in een keer op de kunstkaart. De kunstwereld vond het namelijk geweldig wat hij had gedaan. Theaster Gates is wat je noemt een sociaal betrokken kunstenaar. Wat hij met zijn kunst verdient, geeft hij terug aan de locale bevolking. Niet in geld maar in waarde. Hij koopt vervallen panden in South Side renoveert ze en verkoopt de spullen uit de panden voor heel veel geld als kunst.
Zoals deze. De restanten van een brandslang
White Cube, São Paulo, Brazil
photo courtesy of White Cube: London
De gerenoveerde panden krijgen een culturele bestemming. Zo woont hij zelf boven het kleine bioscoopje waar locals ook kunnen leren filmen.
Ik googlede net Theaster Gates en tot mijn verbazing zag ik dat hij donker is. Op een of andere manier dacht ik dat hij blank was. Het had het verhaal nog bijzonderder gemaakt omdat 99,6 % van de wijk South Side zwart is. Ik heb het stuk even terug gelezen en ik had een zin verkeerd geïnterpreteerd. Gates beschrijft South Side namelijk als het ‘afvalputje, mensen zoeken het niet op maar proberen er aan te ontsnappen.’ De volgende zin zette mij op het verkeerde been; ‘Zelf is hij de uitzondering die de regel bevestigt. In 2006 verhuisde hij daarheen omdat het er goedkoop was.’ Dat was het moment dat ik dacht dat hij blank was. Waarom? Omdat de meeste gevestigde kunstenaars blank….en man zijn? Omdat het woordje ‘uitzondering’ in combinatie met de 99,6 ik vertaalde in ‘blanke man’?
Ik weet het niet. Ik laat Theaster even aan het woord
had hetzelfde