boe.
Das schrikken he.
Daar word je bang van. Zo’n wit scherm. Bijna helemaal wit. Want als je goed kijkt zie je Kabouter daar staan. Niet vriendelijk te zwaaien maar weer met zijn middelvinger omhoog. Ik werd vanochend ruim voor de wekker wakker. Heb een half uurtje een beetje na liggen denken waar ik vandaag over zou zou gaan schrijven. En dan schiet er van alles door mijn hoofd. Wat fijn is dat het alleen maar over ‘mijn onderwerp’ gaat. Geen andere zaken. Ik heb mezelf inmiddels zo getraind (of is het geconditioneerd) dat dat het eerste is waar ik aan denk. Oh ja en aan het heerlijke bakkie koffie wat ik ga zetten. Ik neem jullie even mee in mijn gedachtengang. Dat moet ik snel doen anders ben ik het weer vergeten. Als een droom die je wilt navertellen. Terwijl ik dit schrijf, bedenk ik me dat het misschien een leuk experiment is om drie onderwerpen te benoemen en dat jullie kiezen. Terwijl ik dit schrijf begint Kabouter al weer te zeuren. ‘Slecht idee’.
Het brengt mij juist op een goed idee. Vandaag doe ik de dingen die mijn Kabouter een slecht idee vindt. Dus laat ik beginnen met die poll.
De vraag is dus waar ik vandaag over ga schrijven. Jullie kunnen tot 12.00 de poll invullen ik schrijf dan van 12.00 -12.30 over het meest gekozen onderwerp.
Doe mee met onze pollIk begon dit bericht met de angst voor de witte pagina. Ik had het daar van de week over met mijn vriend Dimitri. Dimitri is als de dood voor die witte pagina. Het verlamt hem. Komt niets uit. Terwijl er een fantastisch verhaal in zijn hoofd zit. Maar het komt er niet uit. Omdat ie bang is. Bang dat wat er op papier komt niet goed genoeg is. Of niet origineel. Ik vertelde hem dat ie niet voor anderen moest schrijven. Gewoon voor zichzelf. Het ook aan niemand laten lezen. Niemand. Niemand.
Afgelopen dinsdag om 11.01 kreeg ik een berichtje van Dimitri:
En die heb ik dan weer gejat van Yoda. De Kabouter killer.
Go Diemi!
Go.