De gedisciplineerde, vasthoudende verbeelding van mijn nieuwsgierigheid. “Nou, zo gedisciplineerd is het niet. Je hebt gisteren niet geschreven.” hoor ik mijn Kabouter zeggen. Ik begon deze serie met het idee om 1 keer per week te schrijven, toen elke dag en nu een keer per week niet.
En Cor heeft den zevenden dag gezegend, en dien geheiligd; omdat Hij op denzelven gerust heeft van al Zijn werk, hetwelk Cor geschapen had, om te volmaken.
Want in zes dagen heeft Cor de woorden en de zinnen gemaakt, de beelden en de herinneringen en al wat daarin is, en Hij rustte ten zevenden dage.
Schrijven op dit blog is eigenlijk een beetje God spelen. Ik creëer een wereld in mijn eentje. Is er eigenlijk een geloof waar de ‘God’ samenwerkt? Hoe had de wereld eruit gezien als God een maatje had gehad, een soulmate? Maar ik snap het wel. In je eentje kan je gewoon lekker door. Geen gezeur, overleg of compromis. Alsjeblieft. In 6 dagen een Paradijs en zoek het dan maar lekker uit. Wel van die appel afblijven. Een paar miljard jaar later geloven we steeds minder in Goden. We geloven in Groei. Oneindige groei. En dat is een probleem op een planeet waar de voorraden eindig zijn. We kijken meer naar schermen dan naar elkaar en worden verslaafd gemaakt door logaritmes die onze aandacht verkopen aan bedrijven.
Als Moeder Aarde een Instagram account zou hebben, wat zou ze dan posten? Of zou ze meer Twitterfan zijn. Toen Burger King in 2009 The Whopper Sacrifice actie voor Facebook bedacht waarbij je een gratis Whopper kreeg als je 10 vrienden ontvriendde, liep het storm. Binnen no time werden er bijna 234.000 Facebookers ontvriend. Goed voor 23.000 gratis Whoppers. Moeder Aarde heeft geen gratis Whopper nodig om de mensheid te ontvrienden.
Moeder Aarde is 22.500 keer ouder dan wij. Vroeger leerde ik respect voor oudere te tonen door U te zeggen. Moeder aarde is om U tegen te zeggen. We mogen haar op onze blote knietjes danken dat we hier, even, mogen zijn. Trouwens. Als Moeder Aarde moest kiezen tussen de mensheid of de insecten prefereert ze een strontvlieg boven mij.
Heerlijk zo’n rustdag. Zet alles weer even in perspectief.