Gisteren schreef ik een van mijn beste posts ooit. De beste is natuurlijk mijn eerste omdat ik die van gisteren anders nooit had kunnen schrijven. Zo denkend zijn ze allemaal goed en verbonden maar heb ik bij de een toch meer positieve gevoelens dan bij de ander. Het zijn kinderen die je iets geleerd hebt en de wijde wereld instuurt om dat door te vertellen. En wat ze precies door vertellen weet ik natuurlijk niet. Soms krijg je dingen terug maar wat er in de hoofden van mensen gebeurt na het lezen van een van mijn posts blijft natuurlijk een mysterie. En dat mysterie proberen we in het onderwijs natuurlijk op te lossen. En de vraag is hebben ze
het
of iets
of wat
geleerd.
Zo hebben eerstejaars HKU Kunst en Economie studenten les van mij in vier blokken creativiteit. Daar maken ze natuurlijk ook kennis met mijn Kabouter:
En met het pistool dat ik altijd bij me heb om Kabouter te Killen:
Ik vertel ze dat ik altijd mijn pistool bij me heb omdat ik nooit weet wanneer Kabouter weer met een sabotterende gedachte komt die hij dan zittend op mijn schouder in mijn oor fluistert waarna ik de trekker overhaal.
Laatst kregen we de tentamens terug van het vak Creativiteit. De theorie over creativiteit en daar kwam ik Kabouter ook weer tegen. Hij vond het tentamen zelf zo moeilijk dat hij niet eens de moeite nam om saboterende gedachten in te fluisteren in de oren van de studenten. Er werd massaal zelfmoord gepleegd. Mysterie opgelost.
