Van de week zat ik bij een verdediging van vier dames van de HKU. Ze studeerden af met een ondernemingsplan. Fantastisch idee. Goede presentatie. Ze gingen er met een 9 vandoor. Maar wel met dichtgeknepen poepert. Want, zo had een van de dames verteld tijdens de presentatie, ze waren bang dat het idee gestolen zou worden. En daar werd ik dan weer een beetje bang van. Misschien omdat het zo herkenbaar was. Bang zijn. Ik was vroeger ook als de dood dat mijn ideeën gestolen werden. Waar ik meest bang voor was dat ze mijn idee voor de CamCar zouden jatten. In 1997 bedacht ik de CamCar. Een radiografisch bestuurbare modelauto met een kleuren camera erin. Deze camera was draadloos verbonden met een videobril zodat je het live videobeeld vanuit het autootje had. Je vindt het uitgebreide verhaal hier.
Prototype nummer 46
Zoals wel vaker dacht ik ook nu weer: ‘Dit wordt een klapper.’ Om me vervolgens als bang kereltje in de hoek terug te trekken om het te beschermen. Ik weet nog goed dat ik twee dagen in Rijswijk op het patentenbureau heb gezocht naar soortgelijke ideeën Als de dood dat ik iets zou vinden dat een patent in de weg zou staan. Op de tweede dag kwam de medewerker van het patentenbureau met een file waarin stond dat er rioolonderzoek werd gedaan met voertuigen met camera’s. Ik kon een patent wel vergeten. Ik kon mijn CamCar niet beschermen. Jammer, want ik had de CamCar het liefst in de speelgoedwinkel gezien. Daar is het nooit van gekomen. Tot op de dag van vandaag kun je geen ‘CamCar’ in de speelgoedwinkel kopen. Omdat ik als als de dood was dat Hasbro of Mattel mijn idee zouden stelen.
De CamCar staat nu al jaren in een doos op zolder.
Klaar om gestolen te worden.