Gisteren is de bus op een ambulance auto vertrokken naar Villiersdorp in plaats van met ons drieën naar Montagu. In Villiersdorp zit Andreno, het bedrijf dat de motorrevisie heeft gedaan en in Montagu wonen mijn vader (Frans) en zijn vrouw (Liesbeth). Het was bijna gelukt om met NoaH Tamara van het vliegveld te halen. Iets gooide echter roet in de motor waardoor drie gewapende mannen het idee hadden opgevat mij te beroven, geen rekening houdend met een 20 jarige Leeuw die ze terugsloeg naar waar ze vandaan kwamen; een township twee keer zo groot als het eiland waar NoaH geboren is, Dordrecht.
We moeten vroeg gaan rijden omdat we via Montagu doorrijden naar Calitzdorp (bijna 400 kilometer vanaf Campsbay) waar een vriend van de familie zijn 80 jarige verjaardag viert. In Montagu ruilen we NoaH’s huurauto in voor de Nissan Almera. Dat scheelt kilometers voor de huur Datsun waarmee hij overmorgen zijn vriend Brent ophaalt op het vliegveld in Kaapstad. Ik ben blij dat ik een navigatie voor hem heb gehuurd. Het nummer van de politie weet ie inmiddels uit zijn hoofd. Na de geplande gezamenlijke overnachting in de bergen van de Kleine Karoo besluiten Tamara en ik nog een nacht te blijven en nemen na het ontbijt afscheid van Frans, Liesbeth en NoaH. De omhelzing met NoaH duurt langer dan normaal. Er is iets veranderd. De overval heeft ons dichter bij elkaar gebracht. Elk nadeel heb zijn voordeel, hoor ik Johan Cruijff in mijn oor fluisteren om eraan toe te voegen;
“Of je komt op tijd, of je komt te vroeg, of je komt te laat. Meer mogelijkheden zijn er niet.
En Un Momento Dado”
Het gegeven moment.
Nu was het moment om NoaH los te laten.
Geef een reactie