In juli en augustus was ik in Zuid Afrika. Ik was een aantal weken eerder aangekomen om de gereviseerde Volkswagenbus die we daar in 2004 kochten te testen en voor te bereiden op onze familietrip naar Addo Elephant Park zo’n 650 kilometer van waar mijn vader en zijn vrouw wonen. Dit verhaal gaat over of dat gelukt is.
Het hele verhaal download je hier: NOLTEEVWT2
Ik betaal de pompbediende en noteer de kilometerstand en het aantal getankte liter loodvrije brandstof. Met een gemiddelde van 1 op 7,3 vraag ik me af of dat erg onzuinig is. In mijn herinnering reed de bus vroeger 1 op 10. Maar die wens blijkt bij nader online onderzoek de vader van mijn gedachte te zijn. Ik wil graag geloven dat de bus zuiniger is geworden, meer vermogen heeft, gewoon beter is dan ie ooit geweest is.
De snelste manier om mezelf beter te laten voelen dan ervoor is een verse koffie halen bij de Spar waar ik twee weken geleden nog bijtankte met mijn vader.
De andere veer, die mijn gaspedaal een veel lichtere bediening geeft, en mijn linkervoet moeten nog duidelijk aan elkaar wennen maar net als spelende kinderen die met elkaar een nieuw spel spelen hebben we het snel te pakken. Misschien is het voorberijden (ja met lange ij) wel een groot overbodig obstakel dat ik vrijwillig probeer te overwinnen. Ik kan namelijk ook gewoon de Ford Ranger van mijn vader lenen. Maar daarvan weet ik dat ie het, in principe, altijd doet. Wat wil ik bewijzen om met een 38 jarige veteraan met ons gezin tussen de olifanten te willen rijden?
Geef een reactie