Ik ben in mijn hele leven 22 keer verhuisd. Tegen mijn opa schijnen ze een keer gezegd te hebben “Zeg Cor waarom ga je niet in een verhuiswagen wonen.” Als je zo vaak verhuisd bent, zou je denken dat je steeds minder spullen hebt. Ik heb geen idee. Ik weet wel wat ik nu heb en dat is veel. Tel daarbij een 250 m2 open ruimte en je hebt de ingrediënten voor een huis vol. Een huis vol dingen waarvan je van een groot deel geen afscheid kunt nemen. Want het zijn herinneringen, mijn eerste speelgoedauto, eerste horloge, eerste racefiets, eerste kostuum, eerste handgemaakte overhemd,……….). Of wat dacht je van de dingen die ik nu niet gebruik maar zeker nog een keer kan of ga gebruiken. Of de veel grotere groep ‘zonde om weg te gooien’. Tel daarbij de hoeveelheid materiaal die mijn tweejarige master heeft gegenereerd en 298 LP’s, ruim 400 CD’s en ik zou echt niet weten hoeveel boeken. Is het al vol in je hoofd?
Toen ik afgelopen maart in China was, las ik over de Japanse Marie Kondo. Kondo heeft een adviesbudo ‘dat mensen leert hoe ze hun rommelige huizen kunnen transformeren in ruimtes vol rust en inspiratie.’ En Kondo heeft een boek geschreven waarvan er inmiddels meer dan 4.000.000 van verkocht zijn, las ik in een magazine op zaterdagochtend in Shanghai. Ik schreef de titel van haar boek op in mijn aantekenboekje en bestelde het bij De New Bengel in Dordrecht. Het lag inmiddels al een tweetal weken geduldig op de tafel tussen mijn andere rommel op me te wachten. Vorige week ben ik het gaan lezen en gisteren hebben Kondo en ik de eerste stap gezet naar een ‘opgeruimd en inspirerend huis’. Om mezelf nog meer te inspireren en motiveren keek ik afgelopen vrijdag ook nog naar The Minimalists:
En gisteren was het zover. Op advies van Kondo ben ik begonnen met mijn kleding. Ik heb al mijn kleding eerst bij elkaar gezocht en op een hoop gegooid. Vervolgens heb ik elk kledingstuk vast gepakt, het goed bekeken en gevoeld of ik er blij van werd. Als ik er blij van werd hing ik het netjes op een van mijn houten hangers (ik kocht een tijd geleden al 50 hangers). Werd ik niet direct blij van het kledingstuk en begon mijn Bewaar Kabouter redenen op te sommen waarom ik het TOCH zou moeten bewaren, ging het resoluut op de hoop ‘WEG’. Kondo legde me uit dat ik mijn mobiele kledingrek van zwaar naar licht moest inrichten. Dus zware dingen links en lichte dingen rechts.
Twee uur later was ik klaar en verlicht.
Vandaag zijn mijn boeken aan de beurt. Eerst allemaal op de grond en dan een voor een in mijn hand en door mijn hart.
Dapper, kleding zou me nog wel lukken maar mijn boeken?
Zou? Of Lukken.
Do or do not. There is no try. (yoda)
🙂
Heel goed. Weet je, ik heb heel jong al zen meditatie gedaan. En dan neem je dat soort dingen dan al mee. Focus op wat leven is, wat is de essentie van je bestaan. Ik maak gedichten. Maar god wat had ik graag iets willen overbrengen dat mensen meer gericht maakt op de essentie van het bestaan. Voor jezelf goed, de cultuur en vooral het milieu. Waar we niet bij stilstaan. ZO jammer. Daarom word ik heel blij van je stukje. Groet,
Je bent weer goed bezig! Kan ik goed gebruiken, je advies- nadat je ermee klaar bent. Blijft ’n rode draad…
Does it spark your joy?
Niet alles. Maar dat gaat de vuilniszak in 🙂
Sterkte Cor!
Dank!
Ga je die selectie ook uitvoeren onder je vrienden? Ik hoop dat ik dan toch op het rekje blijf hangen. Liefst rechts, maar ik vrees links.
Ha! Boeken wegdoen! Ik heb echt letterlijk een kwartier geleden weer een doos weggebracht. Honderden, de afgelopen 4 jaar. Bij mij leverden al die verhuizingen (en vooral: een kleiner huis) de noodzaak tot wegdoen op. En hoe meer je wegdoet, hoe makkelijker het wordt.
Over die documentaire: heb hem toevallig laatst ook gekeken. Vond de boodschap goed maar de documentaire heel – tsja – hoe zal ik het zeggen? Ik vond dat het te veel over die twee mannen ging en hun zogenaamde zoektocht en te weinig over het hoe. Echt aan zitten ergeren. Niet zo Zen van mij… 🙂