Ik begin met roken.

Goede voornemens. Heb je ze? Waar komen ze vandaan en hoe houd je ze vol? Het belangrijkste voornemen dat ik ooit nam, was dat ik begon met schrijven op dit blog. Dat was niet op 1 januari maar op 26 januari 2013. En dat kwam voort uit een onbewuste frustratie dat ik ideeën die ik had bijna nooit doorgingen. Hoe dat kwam leerde ik ooit van Jeroen de Bakker, mijn directeur destijds TBWA\, een reclamebureau in Amstelveen. Ik werkte daar als creatief en toen ik voor de zoveelste keer flikflakkend zijn kamer in sprong en riep “Ik heb een idee.” ging ook nu, zoals altijd, Jeroen er goed voor zitten. Handen wrijvend en me aandachtig aankijkend met zijn mooie blauwe ogen was zijn reactie deze keer anders. Jeroen vroeg me nadat ik hem mijn idee verteld had of ik de 1.111 regel van innovatie kende. Die kende ik niet. Het is de beste tip die ik ooit als design thinker heb gekregen. Jeroen vroeg me hoeveel  punten ik aan mijn idee zou geven als ik 1.111 punten had te verdelen. Als ideeënman die al jaren zijn geld verdiende met ideeën dacht ik toch minstens de helft. Ik zei 600 punten tegen Jeroen waarop hij me indringend aankeek en veelbetekenend ja knikte en zei: “1 punt”. Ik was met stomheid geslagen, zag in een flits mijn prijswinnende reclamecarrière aan me voorbij komen en wachtte met mijn mond vol tanden en diepe groef in mijn voorhoofd van ontsteltenis een verdere uitleg af en vroeg hem “En die andere 1.110 punten dan?” Waarop hij antwoordde:

1 punt voor het idee

10 punten voor een omschrijving van het idee

100 punten voor een plan van aanpak/businessplan

1000 punten voor een prototype

Een prototype dat je uit handen kunt geven, dat iemand kan voelen of ervaren. Als je een idee vertelt weet je niet hoe het idee er in iemands ander hoofd eruit ziet. Als ik zeg zwarte hond denk jij misschien aan:

Terwijl ik bedoel:

Een prototype is de beste manier om je idee van verschillende kanten te bekijken.

Wat dit met goede voornemens te maken heeft? Dat je iets DOET in plaats van zegt. Je maakt iets. Je doet alsof die betere toekomst er al is. Iemand met goede voornemens wil een betere toekomst vormgeven. Wat dan hersentechnisch slecht werkt is het gebruik van het woordje “Niet” in je voornemen.  Je hersenen kunnen niets met het woordje “niet”. Denk nu maar eens niet aan “een oliebol” of, een hele valse “een sigaret”. Het juist formuleren van je goede voornemen is heel belangrijk. Probeer het volgende. Wil je bijvoorbeeld stoppen met roken zeg dan tegen jezelf: “Ik ga mijn longen zuiveren.” En als je dan de behoefte  hebt om een sigaret te  roken dan stop je die gedachte niet weg maar verdrijf je hem met een activiteit die past bij je doelstelling “Ik ga mij longen zuiveren.” Ga bijvoorbeeld naar buiten en adem met je ogen dicht 10 keer diep in door je neus en uit door je mond. Je vervangt dan ook nog eens het fysieke patroon van het naar buiten gaan voor een sigaret. Bedenk van te voren een aantal “longzuiverende activiteiten” en houdt ze desnoods bij in een klein schriftje. Geen TO DO list van dingen die je moet doen maar I DID IT lijstje van dingen die je hebt gedaan om je longen te zuiveren. Je creëert hiermee een feedback systeem waarmee je je voortgang visueel maakt en je je groei ziet. Je kunt ook onderstaand plaatje uitprinten en elke keer als je een sigaret hebt vervangen door een longzuiverende activiteit een groen blaadje een je boom tekenen.

Heb je een tak vol geef je jezelf een bezoek aan de sauna, heb je een long vol dan geef je jezelf een weekend uitwaaien op Ameland. Allebei de longen vol? Dan geef je je kinderen die boomhut die je eigenlijk zelf al jaren wilt.

Al typend word ik gewoon jaloers op al die rokers. Ik denk dat ik maar gewoon begin met met roken.

Tags: cor noltee, design thinking