Als ik design definieer als een huidige situatie transformeren naar een gewenste situatie moest ik als designer aan het werk met mijn eigen lijf. De huidige situatie was ontstaan door het veelvuldig zitten in de auto, het ontwijken van enige fysieke arbeid en het compleet doorgeslagen eetpatroon tijdens mijn verblijf in Zuid Afrika. E.e.a. kende zijn hoogtepunt toen ik de Rainbowslab wegspoelde met een Sauvignon Blanc als brunch aan de Oranjerivier in Namibie.
4.500 kilometer later was ik 4.500 gram aangekomen. En sinds het vliegtuig uit Kaapstad de grond op Schiphol raakte ging er weer een slot op de suikerpot. Ik was dan ook blij dat mijn inmiddels 19 jarige zoon me vroeg of ik met hem mee wilde gaan trainen bij David Lloyd waar we beiden lid zijn. Na zes weken niet getraind te hebben leek het me verstandig niet te hard van stapel te lopen. Ik zei nog “Ik doe het rustig aan.” toen mijn zoon me voorstelde om met hem mee te trainen. Hij zou alleen biceps en triceps trainen. In plaats van 4 oefeningen deed ik er 6 en allemaal anders dan ik gewend was. “Die voel je goed he Pa.” hoor ik Noah nog zeggen. Een uur later liep ik als Popeye de sportschool uit en zei tegen mijn zoon dat ik flink wat spierpijn zou hebben de dag erna. “Maar de dag erna nog erger, Pa.” Niets was minder waar. De dag erna kon ik mijn armen niet meer strekken. Niet zomaar een beetje niet, nee een hoek groter dan 45 graden was zeer pijnlijk. De dag erna was inderdaad nog erger. Ik heb twee dagen met mijn handen in mijn zakken gelopen en zoveel stress opgebouwd in mijn nek dat ik maandagnacht om 4.18 wakker werd met een knallende hoofdpijn. Ik ruilde de suiker in voor roze Ibuprofen die ik als Smarties naar binnen werkte. Gelukkig is mijn zoon deze week naar Turkije. Kan ik stiekem van zijn creatine snoepen en een beetje designen in de sportschool. Op de achtergrond hoor ik Peter Koelewijn:
“Je wordt ouder pappa, geef het maar toe, je wil er alles aan doen maar je weet niet hoe. Je wordt ouder pappa. je wordt ouder pappa……”
Geef een reactie