Jaaaa maaaar.Dit is Design Thinking by Doing Verhaal nummer 798/1.111

Gisteren waren we met HKU een dagje uit. Geen steengrillen, karten of bowlen maar op wijksafari in de Bijlmer. We zijn tenslotte een Hogeschool voor de Kunsten. Wijksafari is een voorstelling van Adelheid Roosen die zich in de Bijlmer afspeelt. Een schoolreisje met school. We vertrokken met de bus vanuit Utrecht en brunchten met zijn allen in een leuke tent aan twee lange tafels op de NDSM werf in Amsterdam Noord. En daar werd tevens afscheid genomen van een aantal collega’s. De speeches waren allemaal heel positief. Ik vroeg me soms af waarom die collega weg ging (of moest). En ik moest denken aan de momenten dat ik bij merken een idee presenteerde en ze daar dan commentaar op gaven. Dan kwamen er ook altijd eerst de positieve zaken voorbij gevolgd door een onvermijdelijk MAAR.

Maar die MAAR kwam gisteren bij de speeches van mijn (ex)collega’s niet. Toen we van iedereen ‘afscheid’ hadden genomen bedacht ik dat het heel aardig zou zijn om de afscheidsspeeches te horen van mijn collega’s die wel collega’s bleven. Het programma liet het echter niet toe. Toch wil ik er wat mee doen en heb besloten om een afscheidsspeech zonder MAAR te schrijven en deze volgende week voor te lezen aan mijn directeur aan het eind van mijn beoordelingsgesprek. Voor welke gewaardeerde collega zou jij een afscheidsbrief willen schrijven zonder MAAR?

Doen dan. En hardop voorlezen, voor het te laat is en hij/zij echt weg gaat/moet.