Vanochtend heb ik een goed gesprek met mezelf. Eigenlijk heb ik de afgelopen 765 dagen elke ochtend een goed gesprek met mezelf. Elke morgen stel ik mezelf een vraag wat ik met de wereld zou willen delen om hem een beetje beter te maken. Of misschien moet ik zeggen mooier. Beter klinkt erg functioneel. Soms zijn het oplossingen van anderen die ik mooi vind en graag deel en soms zijn het eigen ideeën of oplossingen die ik mooi vind en graag deel. Maar soms zijn het ook voorbeelden of situaties waarbij ik me afvraag Waarom ze gebeuren zoals ze gebeuren. Het opschrijven werkt als een soort spiegel zodat ik kan zien of ik mijn gedachten over de situatie begrijp. Ergens iets van vinden in je hoofd of het opschrijven en teruglezen werkt als een hersendouche die me elke ochtend een gevoel geeft van “Zo. Kom maar op. Ik ben er klaar voor.”
Wat ik er mee bereikt heb?
Een van de belangrijkste effecten van het schrijven en delen van mijn ochtendspinsels is dat ik een stuk rustiger geworden ben. En met rustiger bedoel ik dat ik vaker mijn mond houd waardoor ik veel beter kan luisteren. Want eigenlijk ben ik een prater en geen schrijver. En als ik dan toch een keer wat wil zeggen over iets waar ik al een keer over geschreven heb, merk ik dat ik het veel duidelijker, krachtiger en met name CORter kan verwoorden. Schrijven is schrappen. Voorheen betrapte ik mezelf nogal eens op het principe “If you can’t convince them, confuse them.” Wat dan ook altijd heel goed lukte.
Waar ik van overtuigd ben?
Ik geloof echt dat de wereld een beetje mooier kan en dat ik daar een bijdrage aan kan leveren. Met het rondkijken, opschrijven en delen bouw ik daar elke dag een beetje aan mee en zet ik mensen aan het denken. Ik ben er van overtuigd dat als je doet waar je in gelooft je bouwt aan je persoonlijke geluk. Daar heb je niemand of niets voor nodig. Nu hoor ik je denken “Maar echt geluk deel je toch?” Helemaal waar. Maar je kunt het geluk pas delen als je gelukkig bent met jezelf. Het schrijven in de ochtend gaat soms goed en soms slecht maar het klopt altijd in een context van groei. Ik zou het ook mijn vrijwillige poging tot het maken van iets moois kunnen noemen. Mijn belofte van geluk. En dat is het ook echt. Elke dag als ik op ‘Publish” druk voel ik me gelukkig. Wat de dag me ook brengt. Het schrijven is mijn dagelijkse geluksdosis.
Waardoor ik word geprikkeld?
Door de dingen die ik lees en om me heen zie. Dingen die me verbazen, verrassen, blij of boos maken. Zoals ik laatst het wetenschappelijke bewijs las over hoe dat nu zit met die dagelijkse geluksdosis die ik mezelf elke ochtend toedien. Ik las het in het boek van Jane McGonigal, Beter dan Echt. Met als subtitel: Hoe games ons gelukkiger, slimmer en socialer maken.
De subtitel is misschien wel de reden waarom ik elke ochtend schrijf. Omdat ik geloof dat het mij gelukkiger, slimmer en socialer maakt.
Maar de echte reden staat op bladzijde 67, niet toevallig mijn geboortejaar.
“Door een lastige uitdaging aan te gaan, kunnen we in ons lichaam een adrenaline roes opwekken, het opwindingshormoon dat zorgt dat we ons zelfverzekerd, energiek en sterk gemotiveerd voelen.”
Elke ochtend dien ik mezelf een krachtige cocktail van norepinefrine, epinefrine en dopamine toe. Samen zorgen deze neurochemische stoffen ervoor dat ik me tevreden, trots en sterk gemotiveerd voel.
Wij zijn onze eigen wandelende geluks-dope-dealers. Kost niets. Alleen tijd. Prioritijd.
Fijne maandag, week……leven.
Mooi Cor!
Net de dope die ik nodig had vandaag.
Groet,
Sietske
VandenBroek Foundation | LAM [Lisser Art Museum]
Zet hem op dan vandaag Sietske! Het beloofd een mooie dag te worden.
ok… gaan we het zo bekijken… bedankt hoor :-)))