Vandaag ben ik wat later met schrijven omdat ik met een korte tussenpauze vanaf gistermiddag aan het gamen ben. Een kleine opsomming van de door mij gespeelde games zou te lang duren. Dus hier een van het meest gespeelde spel:
Nerf. En dan met name met de TRIAD EX-3:
De Nerf TRIAD EX-3 dient te worden voorzien van drie circa 10 centimeter lange, piepschuimen ‘kogels/pijlen’ om vervolgens voorafgaand aan een trekkende laadbeweging aan de oranje knop aan de onderkant te worden afgeschoten. In dit geval het liefst Julian (6) of Mees (12) rakend. Na twee keer zelf hard net onder mijn rechteroog geraakt te zijn, zijn we verder gegaan met de in mijn ogen (leuke woordspeling) noodzakelijke veiligheidsbrillen. De regels (Mechanics) van het spel zijn eenvoudig; probeer elkaar te raken en als je leeg bent roep je ‘Leeg” want dan mag er niet op je geschoten worden. Grappig is dat de twee broers geen regel hebben opgesteld waarbij er een winnaar ontstaat (Dynamic) zodat er voor mij een zekere Aesthetic ontbreekt; het gevoel van euforie van de overwinning. Julian en Mees kunnen uren spelen om het spelen. Ik heb veel meer behoefte aan competitie.
De Franse socioloog Roger Caillois beschrijft mijn behoefte in zijn boek Man, Play and Games (1961) als een behoefte aan Agon, competitie. Naast Agon benoemt hij:
Alea, kans. Zoals bij de slotmachine
Mimicry, rollenspel
Ilinx, een veranderend gevoel van perceptie. Zoals kinderen die net zolang rondjes draaien tot ze omvallen.
Caillois interpreteert veel sociale structuren als uitgewerkte vormen van spellen en veel gedrag als een vorm van spel. Het ontbreken van Agon maakte het dat ik sneller uitgespeeld raakte terwijl Julian en Mees nog veel langer door konden gaan in Mimicry, het rollenspel. Naast de 4 bovenstaande vormen benoemt Caillois ook het verschil tussen Ludus en Paidia.
Ludus zijn de gestructureerde spelvormen met expliciete regels. In het Engels; games.
En Paidia, de ongestructureerde en spontane activiteiten. In het Nederlands; speelsheid.
Naarmate we ouder worden verliezen we onze Paidia en willen we alles structuren en beheersen.
En dan kan het zomaar gebeuren dat je als zes jarige met je neus op het rood staat gedrukt omdat je een spelletje Twister aan het spelen bent. Waarom? Omdat volgens Julian (6) spelen is
“als je niet weet hoe het werkt en de ander het dan gaat uitleggen (Mechanics) en je dan kunt spelen (Dynamics) en de ander het niet meer hoeft uit te leggen.”
Sja…dat is toch duidelijk omschreven door Julian omschreven 😉