Hand Druk. Dit is Design Thinking by Doing Verhaal nummer 714/1.111

27 mrt

handdruk714.001

Vorige week kwam ik een moeder tegen van een de voetballertjes waar ik bijna 10 jaar geleden trainer van was. Hoe ik dat ooit geworden ben lees je hier. We wisselden even ‘wat gaat het toch hard’ verhaaltjes uit en toen zei ze me dat ze het nog regelmatig over mij hadden. Niet mijn trainers capaciteiten maar het feit dat ik bij elke training iedereen een hand gaf en ze in de ogen aankeek had de meeste indruk gemaakt. Haar zoontje was namelijk wat later in het seizoen bij Oranje Wit F13 en blijkbaar had ik me toen, zoals gebruikelijk, ook voorgesteld met een handdruk en een blik in de ogen. Toen haar zoontje me een hand gaf zonder me aan te kijken en ik zei “hier ben ik” wijzend op mijn ogen en er verbaal aan toevoegend “zo doen we dat bij F13′, was een familiegrap geboren. Tot op de dag van vandaag wordt de uitspraak “zo doen we dat bij F13” bij de familie gebruikt als er weer eens een sociale etiquette overtreding wordt gemaakt. Ongelooflijk wat een impact een handdruk en een blik kan maken.

Ik moest aan het verhaal denken omdat ik me gisteren even haar zoontje voelde. We hadden op het landgoed van de Keukenhof de eindpresentaties van de ideeën van de derde jaars HKU studenten voor het Lisser Art Museum (LAM). Het museum gaat de collectie van de Jan van den Broek Foundation huisvesten. Jan van den Broek is de oudste van drie zoons van supermarkteigenaar Dirk van den Broek. Jan was gisteren ook aanwezig bij de presentaties evenals zijn zoon. Afgezien van het leeftijdsverschil was er een ding wat me opviel en de oude van den Broek onderscheidde van de nieuwe van den Broek. Toen Jan van de Broek binnen kwam stelde hij zich aan iedereen voor. Een stevige handdruk gecombineerd met een open blik.

Het verschil tussen oud en nieuw.

Na de presentaties ontvingen alle studenten, coaches en direct betrokkenen een mooi boek uit handen van Sietske van Zanten, de directeur van het museum. Voorzien van een ansichtkaart met een persoonlijke boodschap. De borrel werd vervolgens ingeleid door een dankwoord door Jan van de Broek met een korte samenvatting van de prestaties van alle bij naam genoemde  studenten. Om kort daarna te vertrekken en in zijn Bentley te stappen. Zonder hand te geven.

Die hand kregen we even later van zoonlief.

Het verschil tussen oud en nieuw.

Geef een reactie

%d bloggers liken dit: