Gisteren was ik benieuwd wat de stratenmakers vonden van hun stenenmozaiekgrijparm en of zij blij waren met de komst van hun machinemaatje.
De trein uitstappend vroeg ik me gisterochtend af of zie niet misschien al klaar zouden zijn met het bestraten van het plein. Maar toen ik Hoog Catharijne uitliep aan de Vredenburgkant zag ik dat ze nog bezig waren. Ik liep op de man af die met een stokje waar touw omheen gerold was toe en vroeg hem of ik hem iets mocht vragen. En dat mocht. Hij ging wel gewoon door met zijn werk. Mijn vraag was hoeveel vierkante meter ze per dag bestraatten. Hij vertelde me dat dat zo’n 300 vierkante meter was, twee keer zoveel als voor de introductie van de stenenmozaiekgrijparmmachine, zo’n 10 jaar geleden. Toen ik hem vroeg of hij blij was met de komst van de stenenmozaiekgrijparmmachine glimlachte hij tervreden om daar volmondig ja op te antwoorden. Hij vertelde dat door de komst van stenenmozaiekgrijparmmachine de stratenmaker ‘langer’ mee gaat. Hij was zichtbaar in zijn nopjes met de stenenmozaiekgrijparmmachine om er aan toe te voegen dat het straktrekken van het zand met name het zware werk was. Toen ik hem vroeg of de stenenmozaiekgrijparmmachine geen banen kostte was hij zeer resoluut. Zeker niet. De stenenmozaiekgrijparmmachine moest niet alleen bediend worden maar ook ontwikkeld. Zo werkte het zuignappensyteem waarmee de stenenmozaiekgrijparmmachine de stenen ‘pakt’ vroeger lang niet zo goed. Concluderend herhaalde ik dat het nu dus sneller en beter gaat dan vroeger. Een instemmende ja knikkende stratenmaker als gevolg.
Machines en computers nemen het werk over. En dat is lang niet altijd een slechte zaak.
Mijn vriend Erwin woont in Zuid Afrika en had mijn post van gisteren gelezen en stuurde mij dit filmpje. Ik denk niet dat de stenenmozaiekgrijparmmachine daar voet aan de grond krijgt. Althans niet bij deze twee heren.
Later op de dag kreeg ik deze van Diane. Zo doen ze dat in 020. Het kan altijd beter en sneller.
Ik moet er weer om lachen Cor…