Of course not.
Of course not.
Natuurlijk ga jij niet 10.000 keer op een knop drukken voor een zakje chips.
But maybe.
Sinds de post van gisteren dacht ik alleen nog maar in overbodige obstakels en kwam er achter dat naarmate ik ouder ben geworden er steeds minder neem of zelf verzin. Vroeger verzon ik voor de routine klusjes vaak een overbodig obstakel. Zo fietste ik naar school zonder het wit van het zebrapad of de witte strepen op de weg te raken of probeerde ik in 1 minuut 30 de vaatwasser leeg te halen. Maar de laatste keer dat ik mij in een levensgevaarlijke bocht moest wringen om het wit van het zebrapad niet te raken of snoekduikend een bord in de vaatwasser te stoppen, is toch een tijd geleden. Voor het meeste wat we heel de dag doen hebben we patronen in onze hersenen, en gedrag, aangelegd zodat we niet elke keer hoeven na te denken hoe we iets moeten doen. Gelukkig maar. Maar in combinatie met een oordelende kabouter op de bagagedrager en een veroordelende omgeving is de kans groter dat we ons leven saai gaan vinden en is een rode knop soms een welkome ontsnapping uit onze dagelijkse sleur.
Een 20 jarige heeft gemiddeld al zo’n 10.000 uur gegamed. Dat doet ie vrijwillig. Dat is ruim 3.000 meer dan dat ie MOET doen voor zijn HBO diploma. Ik pleit niet voor leuker onderwijs maar wel voor uitdagender onderwijs. Het lijkt me een interessant experiment om de leerplicht af te schaffen en onderwijs vrijwillig aan te bieden. Onderwijs als een overbodig obstakel met een snel reagerend feedback systeem. Geen hertentamen na 10 weken maar het behalen van een level elke week, dag of college/opdracht. En wat dacht je van extra bonussen voor moeilijke uitdagingen?
Mensen worden blij van hard werken. Zelfs in een muizenpak rennend in een muizenrad.
Hoe ver ga jij om jezelf te blijven uitdagen?
Geef een reactie