“Als ME-time verandert in dingen maken om er geld van anderen te krijjgen, is het dan nog ME-time?”
Vroeg een lezer gisteren. Daar moest ik even over nadenken. En ik vraag me af of het het schrijven van dit antwoord ME time is. Ik wilde eigenlijk schrijven over Fink, de band waarvan ik gisteren hoorde dat ze maart 2015 in Vredenburg spelen. Maar een check met de zoekfunctie op mijn blog resulteerde in deze post. Niet eens zo heel lang geleden, juni dit jaar.
Dit blog is geevolueerd tot ‘de gedisciplineerde en vasthoudende verbeelding van mijn nieuwsgierigheid’. En dat doe ik om mijn creatief vermogen te trainen. Dat doe ik in eerste instantie puur voor mezelf. ME TIME zou ik dan ook definiëren als de geplande tijd waarin ik mijn nieuwsgierigheid verbeeld door te schrijven. Het zit hem in het MAKEN voor MEzelf.
In het begin van dit schrijfexperiment trapte ik nog wel eens in mijn eigen valkuil door te denken ‘Wat zouden mijn lezers hier van vinden?’ Daarmee hield de ME TIME eigenlijk op en veranderde het in twijfel. Twijfel is OK als het maar niet om de Ander gaat. En dat is best lastig. Als je aan de Ander gaat denken is dat een beetje alsof je wakker wordt uit een droom en je eigenlijk weer terug in die droom wilt. Samen dromen is namelijk niet mogelijk. Dromen doe je alleen. ME TIME is iets maken voor jezelf in je eigen tijd. Dit blog is mijn Droomproject. DREAM TIME.
En als anderen vrijwillig met geld of op een andere manier hun waardering willen uiten, blijft het ME TIME.
Het verandert als je DOEL geld verdienen is met de dingen die je maakt in ME TIME.
Dan is het werk.
En dat ga ik nu doen.
Werken. Voor geld. Voor een ander. Ook leuk. Vaak.
Keep on dreaming
Mooi. Mijn metafoor hierbij gaat over het verschil tussen verkennen en zoeken: verkennen is de houding bij een mooie nieuwe stad die voor je ligt, zoeken is als je dan ineens moet plassen….
Beste Cor, ik sluit me aan bij wat Victor Hugo al zei: “De geest wordt rijk door wat hij ontvangt, het hart door wat het geeft”.