Lids Down. Dit is Design Thinking by Doing verhaal 544/1001

2 okt

lidsdown544.001

Heb je wel eens een college/presentatie gegeven aan een grote groep. Groot zeg ik? Die groep hoeft niet eens groot te zijn. Ik geef presentaties aan grote en kleine groepen en in beide gevallen geldt het. Voor mij dan he. Misschien heb jij er helemaal geen last van. Maar ik erger me echt KAPOT.  Nu weet ik wel dat doe ik allemaal zelf en ik wil niet in herhaling vallen want ik schreef er al een keer eerder over. En zelfs nog een keer. Ik zit er dus echt mee.

En aangezien ik vooraf gisteren al was gewaarschuwd voor de collegezaal, niet eens voor de studenten, besloot ik mijn verhaal over de Cavia extra visuele kracht bij te zetten. De laatste tijd vertel ik namelijk het verhaal van de Cavia. Het gaat dan om zogenaamde Zend Colleges waar ik 90 minuten sta te lullen en er weinig interactie is. Heel ouderwets. Gewoon IK praten en ZIJ luisteren en opletten.

Ik weet dat dat beter gaat als je niet afgeleid wordt. Multitasken is zwaar overschat. Nu kun je dat wel zeggen maar waar is het bewijs. Gelukkig heb ik dat nu gevonden. Dankjewel Elja! Op het blog van Elja stond een verwijzing naar een artikel van Clay Shirkey. Een professor digitale strategie die zijn studenten verbiedt hun online devices aan te hebben. En voor de digibeten (zijn die er nog) een online device in dit geval is een laptop, ipad of mobieltje. In het artikel van Shirkey verwijst hij naar twee onderzoeken en het liefst had ik het hele artikel en de onderzoeken vooraf met de studenten door genomen. Maar alleen daarmee zou ik niet genoeg hebben aan de 90 minuten. Ik moest dus een andere manier vinden om de studenten vriendelijk doch streng te vragen om hun online apparaat uit te zetten.

Ik begon met de vraag of er iemand, net als ik, naar het Prince concert was geweest. Gelukkig was er een student die kon melden dat Prince voor het concert vriendelijk doch streng had verboden foto’s te nemen. Nu ben ik geen Prince maar ik heb wel Keynote en achter mij een heeeeeel groot scherm. Waar ik deze slide op liet zien.

multitasken.003

Een student stak zijn hand op maar ik deed net of ik dat niet zag om door te gaan met de volgende slide:

multitasken.005

Waarmee ik uitleg dat het heel normaal is wat ze doen. En vertelde dat ik het ook niet kan. We are in this together. Het gaat echt niet om ‘de jeugd van tegenwoordig’. Nee ik heb er ook last van. Ik ben, net als de studenten, ook human. Om te vervolgen met deze slide:

multitasken.006

Dat ik echt wel begrijp dat soortgelijk bericht op je mobiel veel interessanter en belangrijker is.  En directe aandacht nodig heeft. Maar ze dan net deze slide missen. Die ik dan weer heel belangrijk vind. Maar nogmaals. Ik begrijp het. We zijn maar mensen.

multitasken.007

En om dat begrip nog eens kracht bij te zetten en ze nogmaals te wijzen op het feit dat ze er NIETS aan kunnen doen, gooi ik er nog een slide tegenaan.

multitasken.008

Het bewijs. Het is biologisch onmogelijk om zo’n bericht te negeren.

multitasken.009 multitasken.010 multitasken.011 multitasken.012

En hier komt ie dan. De Cavia. “Mocht je Cavia op dit moment gecastreerd worden en je de operatie via de webcam wilt volgen omdat je geen vertrouwen heb in de vaste hand van de chirurg, dan mag je je online device aan houden.

In snel tempo liet ik de volgende beelden zien. En het scherm was groot. Heeeeeel groot. Pas op bevat schokkende beelden.

multitasken.013 multitasken.014 multitasken.015 multitasken.016 multitasken.017 multitasken.018 multitasken.019

“Heb je geen Cavia of andere goede reden om je online device aan te houden mag ie:”

multitasken.023

“Zodat we:”

multitasken.024

Nog vragen?

9 Responses to “Lids Down. Dit is Design Thinking by Doing verhaal 544/1001”

  1. maarten 2 oktober 2014 at 7:39 AM #

    Brilliant Cor!!!!

  2. tuuttuut1 2 oktober 2014 at 7:46 AM #

    Ik irriteer mezelf ook mateloos aan medestudenten die tijdens colleges met hun telefoon bezig zijn of op hun laptop bezig zijn met Facebook of andere onbelangrijke dingen. Ten eerste vind ik het uitermate respectloos voor de college gever en verder toont het desinteresse voor hetgeen wat je komt studeren. Ik denk dat er nieuwe manieren van colleges geven ontwikkeld dienen te worden in deze vrijwel ‘always online’ tijdperk. Interactiviteit helpt daarbij, pakkende lesmateriaal en enige energie van de college gevende. Maar voor nu dienen de studenten gewoon het respect te hebben om alleen hun word documentje open te hebben en te luisteren.

  3. processtransformation 2 oktober 2014 at 7:56 AM #

    Prachtig. Leidt qua design thinking ook tot lastige vraag: hoe stage je een experience als de cliënt in veel gevallen aan t multitasken is, en dus afgeleid. Attentie economie to the max….

  4. els 2 oktober 2014 at 8:21 AM #

    Helemaal te gek haha… ik heb geen vragen….

  5. Elbert 2 oktober 2014 at 9:40 AM #

    Alles uit de kast Cor! 100% attention na dit verhaal?

  6. Jan Verheijen 2 oktober 2014 at 9:43 AM #

    Hartstikke gaaf Cor. Hopelijk leest Berend Jan ‘m vandaag ook, want die ervaart hetzelfde probleem met zijn studenten. Zijn broer Joepmac krijgt dit hopelijk niet onder ogen. Die heeft namelijk drie cavia’s en die ziet-ie als z’n ‘kindjes’.

  7. Winny 2 oktober 2014 at 2:20 PM #

    You go Cor. Al heb ik geen vragen. Nou ja, één vraag aan mezelf. Heb ik een moment van digitaal UIT in mijn leven! Ik kan hem niet bedenken of herinneren. Hmmmmmm, wordt tijd.

  8. barendkaas 2 oktober 2014 at 10:45 PM #

    Awesome! Maar is die doek nou van badstof of van fleece?

Trackbacks/Pingbacks

  1. Bijt wijf eldo en. Dit is Design Thinking by Doing verhaal 599/1001 | Design Thinking by Doing - 28 november 2014

    […] maar op de HU. Het was namelijk de groep die ik ooit confronteerde met de naaktfoto’s van een gecastreerde cavia . Met als doel om ze uit te leggen, met wetenschappelijke onderbouwing, dat multitasken niet […]

Geef een reactie

%d bloggers liken dit: