Van de week vroeg ik ‘mijn’ studenten om na te denken over een merk dat ze echt zouden missen als het er niet meer zou zijn. Daarvoor had ik ze de geweldige case van Burger King laten zien waarin ze in een Burger King ‘restaurant’ de Whopper van het menu halen en doen alsof dit voor altijd is. De reacties van de klanten worden stiekem gefilmd en tonen Whopper fans die echt teleurgesteld zijn dat hun favoriete burger er niet meer is. Tja, soms moet je iets kwijt zijn om je te realiseren wat het je waard is.
Voor wie de case nog een keer wil bekijken:
De mooiste scene is van deze klant die de Burger King medewerker bijna aanvalt als deze vraagt of ie niet tevreden is met de Wendy’s burger die ze in zijn zakje hadden gedaan. Pure frustratie.
Het scheelde heel weinig of hij had de medewerker over de toonbank getrokken.
De manager is er inmiddels ook bij gehaald en deze vraagt de klant of ie ‘de baas’ wilt zien. Een kort en duidelijk ‘Yes’ doet de baas verschijnen. Iemand in een Burger King pak met groot masker verschijnt en overhandigt de klant zijn Whopper op een zilveren presenteerblaadje. In een split second verandert de klant’s fysiek van gespannen bonk testoteron naar klein breekbaar ventje die letterlijk zijn hart vasthoudt. Gosh.
The day the Whopper went away.
Gisteren kreeg ik de verhalen van de studenten binnen en om een van de verhalen moest ik erg lachen.
Maar stel je voor.
Komt ie.
Sinds het begin van mijn digitale tijdperk ben ik al in aanraking met dit merk, en tot op de dag van vandaag zou ik nooit meer anders willen.
Zou je je kunnen bedenken dat je je browser opent en Yahoo of Bing de enige zoekmachines van het world wide Web zouden zijn. Dat van de ene op de andere dag Google van de aardbodem verdwenen zou zijn. Deze dag zal de geschiedenis in gaan als de dag waarop de wereld instortte.
Op slag zou de halve wereldbevolking depressief worden en de andere helft zichzelf van kant maken. Computers vliegen uit het raam terwijl mensen huilend op straat staan. De gehele infrastructuur van de moderne samenleving stort in.
Terwijl de buren zichzelf verhangen voor jouw raam met de kabels van hun Macintosh, doe jij nog een gebedje voor het slapen. Je bid tot iedereen van God tot Allah en zelfs Boeddha roep je aan.
“Lieve Heren van deze aarde, in al jullie macht hebben jullie onze wereld geschapen maar ergens afgelopen tijd is er iets mis gegaan. Jullie stuurden ons meerdere afgevaardigden van jullie grootheid, maar niet een zo groot als hetgeen dat jullie zojuist van ons ontnomen hebben. Dus ik smeek U allen met heel mijn hart breng onze Google aan ons terug. Herstel onze samenleving naar zijn oorspronkelijke orde, met deze grootmacht aan de top. “
Voordat je in bed gaat liggen zweer je aan jezelf, dat je geen dag verder meer zal leven zonder de alheersende grootmacht die deze zoekmachine is.
Als je wakker wordt ben je bereid om er een einde aan te maken, net voordat je een willekeurig Apple product door je strot wil douwen om je luchtpijp te blokkeren en je leven te beëindigen werp je een blik op je mooie Chromebook.
Apple had bijna je leven kapot gemaakt, maar de almachtige Google is teruggekeerd en zonder te twijfelen kots je die verschrikkelijke I-pod uit en ren je naar je telefoon.
Dan type je dit bericht op een Google telefoon met Google besturingssysteem en Google Apps, deel je het op je Google drive en dan bedank je je nieuwe God op je knieën en smeek je Hem je nooit meer te verlaten.
GOOGLE WE LOVE YOU’
And I hate Wendy’s
Geef een reactie