Gisteren liet ik dit geluidsfragment van een minuut horen en kreeg een aantal reacties.
1. Ik denk aan Cor op de fiets. Met het geratel van het wiel en de spaken en de wind in de microfoon omdat ‘ie zo snel gaat. Ik vraag me af wat het over mij zegt, dat ik probeer om het terug te brengen tot wat het IS in plaats van wat het ZOU KUNNEN ZIJN. Fantasieloos? Concreet? Ahum. Nou goed.
2. Eerst hoorde ik een fietser in de bergen, tot ik dacht aan zeilen op het water en een visser die beet heeft en zijn vangst aan het binnenhalen is. Ik zat echt op die boot 🙂
3. Het duurde even voor dat ik het door had. Ik heb het fragment 2 keer geluisterd, mag dat? Maar toen zag ik het ineens voor me. Duurde ook nog even voordat ik het personage had achterhaald, maar dit hoorde ik; Pettson, van Pettson en Findus ( Zweedse prentenboeken serie) die op zijn zelf gefabriceerde en buitenissig grote en veelzijdige fiets, als een malle tegen de wind in fietst, met Findus er hangend aan touwtje achteraan.
En die Pettson en Findus heb ik even opgezocht. Ik kende de boeken niet maar met Google afbeeldingen vond ik deze:
Ik zie rechts het wiel hangen.
De kippen luisteren sprakeloos naar het verhaal van Findus. Wat me deed denken aan mijn college Branding gisteren voor tweedejaars. Ik legde ze Branding uit met deze:
Ik ga een stukje fietsen, tegen de wind in en daarna een eitje.
Echt vet, dit is een geweldige manier om onze creatieve verbeelding te stimuleren! Op ons 10e hebben we nog maar 12% van deze verbeelding over. We moeten die 88% terughalen, de rest van ons leven!