Laat ik beginnen met een compliment. Voor Myrthe en Dorit van Bloggers Network. Via een HKU student waren ze achter mijn bestaan gekomen en hadden ze mij benaderd om als blogger een workshop naar keuze te volgen op de ABN-AMRO Uitmarkt Businessdag en hier vervolgens een stukje over te schrijven. In de aanloop van het evenement heb ik via mail en telefoon regelmatig contact met beide dames gehad en dat was heel prettig, correct, vriendelijk en cordaat. En daar zat ik dan met mijn medebloggers buiten op het terras van het Concertgebouw met een Colaatje Light. Om mij even later binnen in het pluche van het concertgebouw te laten zakken. Aangezien de plenaire sessie van 1 uur en 3 kwartier ‘heel interessant’ was, raadden Myrthe en Dorit me aan, als ik tijd had, ook hier naar toe te gaan. Het is 13.30. Ik ben klaar voor de plenaire sessie van de eerste editie van de ABN-AMRO Uitmarkt Businessdag. De presentatrice hoopt dat we wakker blijven en zal streng maar rechtvaardig de tijd van de sprekers in de gaten houden. In 105 minuten komt een groot aantal culturele instellingen voorbij waarbij ik er misschien een paar gemist heb omdat ik toch in slaap was gevallen. Op het podium staan de gebruikelijke succesverhalen en de presentatrice sluit af met ‘fantastisch, heel overweldigend en totaal verrassend.’ Ik ben er maar van uit gegaan dat ze dit als goede grap bedoelde. Dan was het het hoogtepunt van de 105 minuten slaapverwekkende, ongeïnspireerde vertoning. Maar een ding is me duidelijk. ABN-AMRO is in 2014 en 2015 ‘Partner’ van de Uitmarkt. Meerdere keren wordt dat benadrukt. Sponsoring lijkt opeens een vies woord.
Het is inmiddels 15.15. Om 15.45 begint de ‘Workshop Talentontwikkeling’. Het lijkt me goed idee een sterke bak koffie te nemen. En ik ben niet de enige. Eenmaal aan de beurt kom ik er achter dat er voor de koffie betaald moet worden. Twee euro tien. Ik weet niet of ik nu zo blij word van dat ‘partnership’. Op alle gesponsorde evenementen was de koffie altijd gratis. Maar misschien wordt die twee euro tien wel gestort in een talentfonds, bedenk ik me nu. Tot mijn grote verbazing is verderop de frisdrank wel gratis. En niet alleen de frisdrank ook de koekjes, Twixen, Snickers en Marsen. Deze zoetigheid laat ik normaal aan me voorbij gaan. Maar met een twee en half uur durende workshop Talentontwikkeling neem ik het zekere voor het onzekere en dien mezelf een overdosis suiker toe. Voor de zekerheid neem ik nog een Mars mee die ik bij binnenkomst en het aanblik van het tribunaal direct in een keer naar binnen prop. Ik twijfel of ik nog terug ren voor een reservedosis maar de ABN-AMRO heeft ook deze ruimte voorzien van voldoende suikers. Met een gerust hart, stijf van de suiker begint de workshop. Deze wordt geleid door een man in pak. Geen idee wie het is. Hij stelt zich ook niet voor. Hij staat er bij of ie in de kroeg staat. Alleen het biertje ontbreekt. Handje in de zij, beentje gekruist, leunend op de statafel. Ik stop er gauw nog een Bastogne koek in. Na 10 minuten wordt duidelijk dat hij ‘bankier bij de bank’ is. Maar hoe hij heet? Ik vraag me ook al ruim 10 minuten af wie de mensen achter de tafel zijn. Ook zij worden niet voorgesteld. Nog maar een Mars dan. Na een kwartier worden de mensen achter de tafel voorgesteld. Een van de dames achter de tafel voelt zich inmiddels duidelijk ongemakkelijk en stelt voor om in een kring te gaan zitten. Het blijkt het hoogtepunt van de ‘workshop’. Verder blijft het rondjes lopen rondom de term Talent. Een semantische discussie over de vraag wat het woord Talent precies beduidt. Geen workshop dus. Ik pak nog een Snickers. In mijn hoofd ga ik steeds harder rondjes rennen. Na twee en half uur sta ik niet bij de finish maar weer bij de start. De anonieme bankier bedankt ons voor de deelname aan deze semantische woordenmarathon.
Een van de voorwaarden voor mijn deelname en bijdrage was dat ik mijn stukje voor publicatie naar de bank zou mailen. Omdat ABN AMRO het prettig vindt om mijn blogpost nog even in te zien. Dit om eventuele feitelijke onjuistheden tijdig op te kunnen merken. Indien zij niet reageren binnen twee uur, mag ik de post vast online zetten!
De enige onjuistheid in mijn post had de naam van ‘de Bankier’ kunnen zijn. Die heette namelijk De Jaeger. Met ae. Dat heb ik net zelf nog even gecontroleerd op zijn kaartje. Die ik van hem kreeg. Omdat ik het aan het vroeg.
Het was fantastisch, heel overweldigend en totaal verrassend.
Vooral omdat ze dit filmpje niet lieten zien.
Hij is weer geweldig Cor!
Nou maar hopen dat ook veel docenten je blog lezen en dat die eens nadenken over hun rol voor de klas. Die dient eveneens inspirerend te zijn en is niet bedoeld om leerlingen hun tijd te laten uitzitten.