Het is leuk hoor dat schrijven in de ochtend maar wat schiet je er mee op?
Ik heb dat al een paar keer geprobeerd uit te leggen en het wordt me steeds duidelijker. Laat ik het verlopig maar even houden op een ‘zelfbelonende, gedisciplineerde, hardCOR verbeeldingstraining van mijn nieuwsgierigheid’. En dat doe ik voor mezelf. ME ME ME. Als ik rekening met JULLIE moet gaan houden komt er niets van terecht. Want jullie zij allemaal anders en er is gelukkig maar een IK. Godzijdank hoor ik sommige denken.
Maar ik zou van een andere planeet komen als ik het niet leuk zou vinden als sommige mensen er soms door geïnspireerd worden. En nog beter, er mee aan de slag gaan. Dus niet alleen denken maar ook doen. Design Thinkers by Doing Doers. Het verschil maken. De wereld een beetje beter maken. En met beter bedoel ik positiever. Dat er vormen van vreugde, dankbaarheid, sereniteit, belangstelling, hoop, trots, plezier, inspiratie, ontzag en liefde onstaan. En een liefdevolle actie ontstond er toen ik eergisteren schreef over het afschaffen van het geven van kado’s op verjaardagen. Omdat mensen meer genieten van onverwachtse kado’s.
Een trouwe lezeres zette gisteren deze reactie op mijn blog:
‘Ja hoor; hier voelde ik wel wat voor, dus je blog gepost op mijn FB en werd gelijk nog die dag verrast met bos rozen van mijn man….echt verrast was ik ondanks dat ik dit dan toch wel weer had kunnen verwachten (?!). Hele goede tekst dus gister :). Dank dank!’
En de moeite nemen om dit weer aan mij te melden was voor mij een onverwachts kado. Dankjewel Carline. Deze is voor jou.
En voor iedereen die na het lezen van de post van eergisteren DACHT dat ga ik DOEN maar het niet DEED.
Same player try again. There is no TRY there is only DO (Yoda)
Maak wat prioritijd voor positivitijd.
Ja met een lange IJ.
Al doe je er niets mee…ik vind het ’s morgens leuk hoor….zeker wetende dat ik in elk geval 1 mail heb en dan nog een leuke ook!! Jij bedankt Cor 🙂
grappppig –
zit net dit filmpje https://www.youtube.com/watch?v=s8MPbEBHGKk te bekijken dat ik afgelopen september maakte over “Wanneer zeg jij Hallo op straat?”, een vraag die me sudder de sudder al 10 jaar bezighield – ik woonde toentertijd in zo’n auto luwe straat met aan het ene uiteinde een supermarkt en het andere (min of meer) een school, en 9 van de tien mensen keken akward weg als we elkaar dreigden te passeren (behalve de jeugd natuurlijk die keek gewoon overal heen waar ze wilden),
Dus al wel op oog afstand wegbuigen om (mijn interpretatie) maar niks te hoeven zeggen… Hoe vaker dat gebeurde – erg vaak. en ik heb het een tijdje zelf geprobeert, dat kost mij veel meer energie dan Hallo zeggen of knikken – kortom het contact wél aangaan – hoe vastberadener ik vervolgens werd om me daar niet (meer) door te laten intimideren en het Hallo zeggen in allerlei vormen (edoch niet agressief) te gaan beoefenen, no matter wat.
Jaren later ging in een filmpje maken voor Burendag/over burendag, en toen kwam die vraag weer op…Wanneer zeggen mensen eigenlijk wél hallo op straat? Alleen als ze iemand kennen of wanneer ze zich zelf goed voelen, of?? …
Dus ging ik met die vraag Wanneer zeg jij hallo op straat? de dag vóór burendag de straat op.
Filmpje is niet van uber kwaliteit en zelfs de letters zijn (althans op mijn beeldscherm) sinds upload wat gaan dansen, geen idee hoe dat nou weer kan, maar er zitten grappige dingen in – over positivietijd gesproken, dan zijn foto’s en filmpjes maken echt wel my idea of relax stand en positivitijden besteden.
Dank voor je inspiratie post
Carolien
Dankjewel. Wanneer doen we koffie in nl?