“Weet je wat me dan ook weer opvalt? Hoeveel slechte films er gemaakt worden. Dat de gaten erin vallen. Dat zijn miljoenenproducties.”
Wat was het eerste wat jij zei vanochtend? Misschien heb je nog niets gezegd en is dit het eerste wat je leest.
Bovenstaande was het eerste wat DJK zei vanochtend.
Gevolgd door een nasaal “Behang.”
Waarop ik in een acute stuipligging ga. U begrijpt, beste lezer, dat ik op dit moment geen idee heb hoe ik me uit deze situatie ga redden. Daarmee bedoel ik dat ik uiteindelijk een verhaaltje schrijf dat IETS, maar dan ook iets, met Design Thinking te maken heeft. Kabouter zegt dat dat niet gaat lukken. Ik twijfel. Ik heb nog 17 minuten om het goed te maken. Ik kan ook opgeven en het hierbij laten. Dat is misschien beter voor ons allemaal.
Toch blijf ik nog even schrijven want ik weet dat het wel komt. Het komt al 362 dagen.
Van de week schreef ik:
‘Vroeger zei ik: ‘Ik ga het doen.’
Nu zeg ik: ‘Ik heb het gedaan.’
Ik schreef het nadat ik De Wereld Draait Door een mailtje had gestuurd over mijn blog jaarproject.
Toen ik dat gisteren vertelde aan DJK zei hij:
‘Wordt niks. Niet bijzonder genoeg. Als je het nou geschreven had zonder armen en benen, dan maak je misschien een kans aan tafel te komen bij Matthijs van N. Het gaat niet ver genoeg.’
DJK heeft gelijk. Wat is er nu zo bijzonder aan? Elke dag een verhaaltje schrijven.
Ik heb nog 8 minuten.
Ik schrijf nog 3 dagen.
Dan is het over.
En uit.
Tijd voor iets nieuws. Iets zonder armen en benen. Iets bijzonders.
Zoals ‘The year of living biblically.’
ik kan wel zeggen: dit was bijzonder hoor 😉