love lose

8 dec

lovelose.002

De reden waarom  het zo ingewikkeld is om succesvol te zijn is omdat de wereld zo ingewikkeld is. Het is niet duidelijk wat de regels van het spel zijn en de regels die gelden werken niet. Dus wordt er een hoop vals gespeeld wat weer resulteert dat slechts een aantal succesvol lees rijk zijn. Het is oneerlijk verdeeld.

Hoe komt het eigenlijk dat er zoveel vals gespeeld wordt. Je leest van de ene na de andere fraudezaak. En niet alleen banken en bouwmaatschappijen, zelfs scholen spelen vals. Op grote schaal. Zou het komen omdat we van jongs af aan alleen leren succesvol te moeten zijn? En omdat we alleen worden  beloond met een sticker als we iets goeds hebben gedaan.

We belonen succes en bestraffen fouten. Want niemand vindt het leuk om te falen toch?

Maar hoe kan het dan dat gamers soms wel 80% van hun tijd kwijt zijn aan mislukte missies, het eind van een level niet halen, neerstorten, crashen of weer die ingewikkelde puzzel niet oplossen en het toch helemaal geweldig vinden, dat gamen. Gamers zijn vrijwel heel de tijd bezig fouten te maken. Vinden gamers het soms fijn om te falen?

Dat blijkt inderdaad zo te zijn.

Gameonderzoekster Nicole Lazzaro had al lang het vermoeden dat gamers gek zijn op mislukkingen. Als we een goed ontworpen spel spelen, raken we niet ontmoedigd door mislukkingen. Het maakt ons juist op een heel bijzondere manier gelukkig, geïnteresseerd en bovenal optimistisch. Een goed ontworpen spel helpt ons om een uitzonderlijke mentale hardheid te ontwikkelen waardoor we na elke mislukking het weer proberen, proberen, proberen.

Hoe komt dat? Onderzoekers ontdekte dat gamers de krachtigste combinatie van positieve emoties vertoonden als ze een fout maakten.  Opwinding, vreugde en interesse schoten omhoog. Als we in  het echte leven een fout maken zijn we meestal teleurgesteld in plaats van opgewekt. We ervaren juist minder interesse en motivatie. En als we keer op keer falen raken we juist meer gestresst ipv minder. Echter de gamers ervaarden mislukken emotioneel lonender dan succes. Waarom zou blunderen gamers gelukkiger maken dan winnen?

Gamedesigners concluderen dat het mislukken vreemd genoeg iets was waar spelers juist trots op konden zijn. Dat kwam omdat de mislukking juist op een aangename manier werd ‘gevierd’. In het desbetreffende spel werd je bij een fout gillend en tollend de ruimte ingeslingerd. Dit maakte de spelers aan het lachen. Het voelde als een beloning. Maar nog belangrijker was dat het een levendig bewijs was van de invloed van de spelers op het spel. De spelers hadden niet passief gefaald. Ze hadden spectaculair gefaald, en op een hele vermakelijke manier.

De combinatie van positief gevoel en een sterker gevoel van macht maakte dat de spelers het graag nog een keer probeerden.

Hoe vaker we struikelen, des te gretiger we overeind willen blijven. De juiste feedback op fouten kan juist als een beloning worden ervaren. Het maakt ons betrokkener en optimistischer over onze kansen op succes.

Success……..is 80% failure.

 

bron: Jane McGonigal. Beter dan echt. Maven Publishing 2011.

beterdanecht

8 Responses to “love lose”

  1. GAF van Baalen 8 december 2013 at 5:59 PM #

    Een verschil tussen de wereld van games en de werkelijkheid is dat games een veilige omgeving bieden waarin je zonder al teveel consequenties kan falen (en opnieuw kan beginnen). Iets wat in de werkelijkheid nogal eens onomkeerbare gevolgen kan hebben. Proberen hoe hard een bolide door de bocht kan en daarin falen levert hele andere resultaten op in een game, dan in de werkelijkheid. Toch is de ervaring even echt. Ook weet je 100% zeker dat een opdracht of missie te volbrengen is. Je moet alleen nog uitvinden hoe. En bent daarom bereid er veel tijd in falen te steken. Zou dat niet zo zijn zal de speler gefrustreerd en teleurgesteld raken en de game designer(s) ontslagen moeten worden. Geld natuurlijk niet voor alle games. Maar het gros maakt daar gebruik van. Van falen leer je net zo veel als van succes. Maakt niet uit in welke werkelijkheid.

    Groet, GAF

  2. GAF van Baalen 8 december 2013 at 6:01 PM #

    Wellicht ken je die al maar kijk ook eens naar de Flow theorie van Csikszentmihalyi.

    Groet, GAF

  3. Carolien Geurtsen 9 december 2013 at 7:56 AM #

    Gaaf, ik ga het nog een keer lezen. heb hem gerecenseerd toen ik op Oerol zat en vond het een geweldig boek. Aan den lijve, of althans aan dat van mijn zoon, heb ik gezien hoe het eindeloze jarenlange en ook op wereldniveau (strategische online games) het gamen hem weerbaar heeft gemaakt, zijn geduld en volhardingsvermogen enorm heeft getraind tot in het voor mij onnavolgbare toe.

Trackbacks/Pingbacks

  1. Ken jij zenoemenhetdesignthinking? | Design Thinking by Doing - 26 januari 2014

    […] love lose […]

Geef een reactie

%d