Afgelopen donderdag gaf ik een van de beste presentaties ooit……al zeg ik het zelf.
Waarom was ie nou zo goed?
Ten eerste omdat het ECHT was. Ik geloof in wat ik zeg. Ik probeer niemand iets te verkopen. Doe er je voordeel mee. Vraag niet hoe het kan maar profiteer er van. En mensen geloven dat. Mensen ‘kopen’ niet wat je doet, ze ‘kopen’ wat je gelooft. Je connect pas echt met je publiek als ze je geloven.
Ten tweede omdat het veel verhaaltjes waren. Persoonlijke verhalen. Over emmer met een bos bloemen tot een beuk op tafel. Over hobbies en innovatie. Over Sneakers en Nano aquariums.
Ten derde omdat er bijzondere groepsdingen gebeurde. Er zaten allemaal mensen die ‘iets’ met branding hadden. Ze waren er de hele dag met hun werk mee bezig. Daag ze uit. Op mijn vraag wie een definitie van branding kon geven kwam niemand met een oplossing. Niemand! Dat vind ik interessant en ongelooflijk. Weten ze het echt niet of zijn ze bang om af te gaan. Ik denk allebei. De één beetje banger dan de ander en de ander een beetje onwetender dan de één.
Ten vierde omdat mijn presentaties er geweldig uit zien. Design dus. Overweeg om je presentatie door een vormgever te laten maken. Maar beter en veeeeel leuker is hem zelf te maken. En waarom altijd powerpoint. Waarom pak je niet gewoon een stuk papier en viltstiften en teken je je slides. Deze fotografeer je vervolgens en beam ze. Of gebruik alleen maar plaatjes. Ken je Pecha Kucha? Btw ik gebruik Keynote.
Ten vijfde omdat er veel humor in zat. Ton noemt het Engelse humor. Ik noem het humor om te lachen. Nee even serieus. Ook al ben je zelf bloedserieus overweeg toch om er minstens een grap in te stoppen. Ik heb ooit gelezen dat het een heel positief effect heeft als je het publiek aan het begin een kadootje geeft. Dat kan ook een leuk filmpje zijn. Zo liet ik van de week deze zien:
Ten zesde omdat ik een kadootje had. Ik had twintig van mijn boekjes meegenomen en gaf die aan het aan het eind weg. Wie het eerst komt wie het eerst maalt. Ze waren zo weg. Geef niet iedereen. Houd het een beetje exclusief. Maak iedereen blij en een klein deel heeeel blij.
Ten zevende. Zorg voor interactie. Al is het maar een keer. Zo vroeg ik aan het begin of ze wisten waar hun voornaam vandaan kwam. Hun merknaam. Zo heb ik meer initialen (B.C.A.M) dan mijn roepnaam Cor, de naam die ik van mijn opa kreeg.
Ten achtse. Neem je applaus in ontvangst. Das eng. Maar de moeite waar.
En als laatste. Zet als die ruimte er is een muziekje op bij de inloop en de uitloop.
Ik laat jullie achter met deze van Pharrel. Een fantastisch begin van de zondag. Ik doe even een dansje.
One Response to “KLAPLONG”