Time management. Tja. Dingetje.
Ik weet niet hoe het bij jullie zit maar ik kan gigantisch opzien tegen de kleine dingen die ik moet doen maar eigenlijk geen zin in heb. Het gaat steeds beter moet ik zeggen maar ik kon/kan toch aardig stress hebben van verplichtinkjes die vaak maar 1 minuut tijd kostten maar waar ik opgeteld uuuuuuuuren over dacht. Zo van, dat moet ik nog doen. Twee dingen hebben me daar enorm in geholpen.
1. Kan ik er een spelletje van maken. Ik schreef daar al eerder over. Over het leeghalen van de vaatwasser.
2. Kan ik het in 1 minuut. Zo ja. Direct doen. Wat je Kabouter ook zegt. Die tip heb ik van Gretchen Rubin, ‘The Happiness Project.”
Afgelopen vrijdag had ik weer een geweldige meeting met Johan Reijenga. Johan is mijn Design Thinking inspirator.
Hij zegt het tegenovergestelde maar is ook ‘waar’.
In ieder geval is zijn uitleg erbij heel geloofwaardig. En hij maakte er een tekening bij. Komt ie.
Johan zegt dat je als je eerst de kleine onbelangrijke dingen doet, dan de wat grotere, nog grotere en uiteindelijk de echt grote je daar dan te weinig ruimte/tijd voor hebt.
Hij vertelde dit en tekende er onderstaande bij. Een grote glazen bak waar je eerst zand in gooit, dan wat kiezelsteenjes, grotere stenen en uiteindelijk een paar hele grote. Die hele grote passen er niet meer in. Er is geen ruimte meer voor.
Je kunt het beter omdraaien.
Je begint met de grote stenen. Dan de kleinere, dan de kiezelsteenjes en als laatste pas het zand. Je hebt dan nog ruimte over voor H (Heineken) of iets A (anders).
Prachtige metafoor.
Ik vroeg Johan of hij dat ook live demonstreerde. Nee dat had ie nog niet gedaan. Had er wel vaak aan gedacht. Ik zei hem dat ie dat moest doen. Twee bakken halen, stenen, zand en MAKEN.
‘Goed idee’, zei Johan.
Wanneer gaan we met je zandbak spelen?
Bedankt voor de reminder Cor! Het staat voor morgenochtend in mijn agenda. 9 uur Intratuin 😉
Oh ja Cor, nog even vermelden dat het origineel van Stephen Covey is. Anders word ik straks nog van plagiaat beschuldigd 😉
Johan, helaas was Covey je voor. Die heeft het ook talloze malen live gedemonstreerd.
Frank, zie bovenstaande reactie 😉
HA Cor,
idd een mooie metafoor. Heb hem ook op mijn fbpagina staan. Word daar ook door een docent filosofie uitgelegd. Mij sprak hij heel erg aan icm chronische ziekte en keuzes die ik iedere dag maak. Hij cirkelt al een tijdje rond, dus is al breder bekend.
Fijn weekend en Succes nog de komende drie maandag met je blog!
Groet Roeline
Verstuurd vanaf mijn iPad
wat als die grote stenen, de dingen zijn, die je onder een minuut kunt doen?
ben je zo klaar 🙂
Ik ken de 1 minuut regel vanuit het boek “getting thinks done” daarbij werk je zo dat je alle dingen (losse eindjes) weg zet in een systeem zodat je ze niet hoeft te onthouden. De hele dag dus denken.. vaatwasser… vaatwasser… vaatwasser… Hoef je dan niet te doen omdat je het in je inbox stopt en ergens in je to do systeem zet (korte versie uitleg). De 1 minuut regels is er voor dat je die alvast doet omdat het in je to do systeem zetten bijna net zoveel tijd kost als het uitvoeren van dat taakje. Zo houd je je hoofd leger en je to do lijst schoner. Wel mooi metafoor van die grote stenen, maar vaak zijn die stenen zo groot omdat ze uit heel veel kleintjes bestaan maar we niet zo goed weten hoe we hem in stukken moeten zagen.. Welke steen we als eerste in de zandbak moeten leggen zeg maar.
Mooie metafoor en praktisch gezien heel logisch, maar ik vraag me af of het mentaal gezien ook zo effectief is. Als ik voor mezelf spreek is het zo dat wanneer ik begin met de grote stenen, ik in m’n hoofd constant wordt belaagd door een grote zandstorm. Dus ik voel meer voor jouw 1 minuut regel; eerst die zandstorm tot bedaren brengen, zodat ik daarna in alle rust en volledig geconcentreerd (want ook ik geloof niet in multitasken) met de grote stenen aan de slag kan.
En bij deze hartelijk dank voor je geweldige blog. Heel motiverend & inspirerend. Een soort van antwoord waar ik al langer naar op zoek was; de verbinding tussen social en design. Ik had je laatst al via twitter een bericht gestuurd dat ik op je blog was gestuit via de facebook van John Altman. De post over John Altman maakte me zodanig enthousiast en nieuwsgierig dat ik maar bleef scrollen en lezen. Ik zag dat ik heel wat berichten in te halen heb. Inmiddels sta ík elke dag 20 minuten eerder op om een blogbericht (of meerdere, afhankelijk van de lengte) van je te lezen om zo alle ongelezen berichten in te halen. Op werk lees ik dan je meest recente blog, anders blijf ik achterop natuurlijk 🙂
Waar John Altman al niet goed voor is.